günaydın periler,

dünkü ankara buluşması sonrası kısa bir not bıraktım buraya ama giriş yapmadan olunca arada kayboldu.

yeni dostlarımla buluşacak olmanın verdiği heyecanla süslenmek istedim, dostlarıma güzel görünmek. aman sen de deyip alerjinin bedelini çantama koydum. o göz kalemi ve farı sonrasında ağırlık olup çökünce akşam gözümü açamadım. göz kapakları inmiş şekilde, buluşmamızı gece boyu gözümde yeniden yaşadım. sizlerle de paylaşmak istedim.

heyecanla dostlarımı karşılamak için buluşma yerine ilk ben gitmek istedim. erkenden yola döküldüm. derin su; benden önce gelmiş, selamlaştık sarıldık. o kadar naif, zarif ki, güzel gülüşü ve sevecen bakışlarıyla içime doldu birden. hani dokunmaya kıyamadım, kırılır mı diye düşündüm deriz ya bazen işte öyle hissettim. hiç sevmesem de olur da diğerlerinden haber gelir diye telden giriş yaptım, hacer geç gördüğünü ve gelemeyeceğini söylemiş. onu okudum (storycansu ve hacer yok, nigar ve bir ziyaretçiniz geliyor sorun yok galiba ne mutlu deyip) teli yana bıraktım. nigar geldim diye mesaj atmış farketmedim heyecandan.

mekana giren garsonla konuşan birisi heyecanlandırdı ikimizi de, döndük takip ettik gözlerimizle. o da farketti. içimden inşallah bizden değildir diye söylendim, donuk geldi sanki, grubumuza yakıştıramadım. allahtan yanlış alarmmış, uzaklaştı mekandan.

tam nigar da gelecekti, telden haberleştik derken telefon çaldı. nigar ben geldim nerdesiniz dedi? zeki kadın, farketti bizi, yaklaştı, kalbim ağzımda. ben nedense kumral veya esmer diye hayal etmişim, ama o ruhu gibi aydınlık çıktı karşımıza. ama şaşırmadım, hep bizim bildiğimiz, muzip, içten, mantıklı, renkli, sevgi dolu ama aynı zamanda da asi ruhlu nigar. içime çektim onu, ruhu yanında bu sefer bedenini de, sıkıca kucaklaştık.

birkaç dakika sonra bir ziyaretçiniz… geldi, alımıyla. o da bir o kadar içten, sevecen, heyecanlı. birer birer sarıldık sıkı sıkı.

işte sonunda bir araya geldik, tamamlandık her manada. nasıl başladık sohbete bilemiyorum. sanki yıllardır tanışıyoruz ve sık sık buluşuyormuşuz gibiydik. bir ziyaretçiniz hatırlatmasa resim bile çekinmeyecektik (öylesine sıradan her ayki buluşmalardan biri gibiydi). büyük keyifle ve temkinsizce kendimizden, yaşadıklarımızdan, geleceğe dair umutlarımızdan, ka dan, ekipten konuştuk. içimizden nasıl geldiyse öyle yani. konu sıkıntısı çekmedik, saatin nasıl geçtiğini de anlamadık. (işyerinden gelen birkaç telefon ortamı bozduğu için canım sıkıldı o kadar).

4 güzel ruhlu kadın. hepsi dibine kadar ka tutkunu. 4’ü de gülmeyi, gülümsemeyi seven. 3ü mühendis 1’i fen bilimlerinden: sayılarla bilimle haşır neşir. 3 ü hatta aynı üniversiteden mezun. yaşlar birbirine yakın, grubun en genci ödülü nigar da. ülkesine bağlı, sorunlarına duyarlı, geleceğe umutla bakan insanlar.

ayrılırken ilk karşılaştığımızda olduğu gibi sıkı sıkı sarıldık birbirimize. yeniden buluşmak için sözleştik, telefon numaralarımızı aldık, hatta online yazışmak için grup bile kurduk.

yeni dostlar edinmenin zor olduğu yaşlar ve dönemde, böyle güzel dostlara kavuştuğum için çok mutluydum. ama ayrılırken, akşam olduğu için sokaktaki oyundan zorla eve sokulan bir çocuk kadar hüzünlü.

ne güzel oldu, tanıştık. bizi bir araya getiren, buluşmamızı sağlayan ka tutkusu ve bu platformdu. bir arada tutacak olan da sadece ka değil, oldukça fazla olan ortak noktalarımız.

güzel bir gün geçirmeniz dileğiyle sevgiler.

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.