ortanca...

yüzümü bulutlara kaldırıp
dua eder gibi mırıldanıyorum
kuşlarla, otlarla yıkanıyorum
rüzgarla, ilkbaharla

güneş gözkapaklarımı ısıtıyor
ah! güvenilmez ilkbahar güneşi
rüyada mıyım, gerçek mi bu
hem var gibiyim, hem yok gibi

bir güney kentinde, bir kıyı kahvesinde
başakların sonsuz salınışı
burada, kendimle başbaşa
ömrümü böylece tamamlayabilirim

bir kuşu dilinden hiç öpmedim
belki bir gün öpebilirim
belki bir gün rüzgar olurum ben de
eserim başakların üzerinden
kalbim bir yaz gününe karışsın isterim
bir kuş cıvıltısında doğmak için yeniden


cahit sıtkı tarancı...


ahmet hamdi tanpınarın dizelerindeki billur avize gibi zamandı serin hülyalı çeşmenin olduğu avluya çocuk yaşımla girdiğimde..
gümüş aydınlıktaydı güller,ilaveten ortancalar ...niye ortanca severdi hanım nine hiç bilmedim açıklaması yoktu belkide, üzerine titrerdi ...
ortancaları gibi beni niye çok sevdiğini o yıllarda anlamadım ,komşuluktan öte bağımız yoktu ,şehrin yerliside değildik ..
kanatlı kapının çan sesinden kısa süre sonra nazik bir kuzum sesi bu hitap bana cevap hep aynıydı efendim hanım nine ..
bu kez heyecanlıyım elimde dua kitabı hep o okuyacak değilya ..öğrendiğim kadarıyla okuyorum yanlışlarda küçük müdahale geliyor ,çokcada övgü kurabiyeleri hep vardır kavanozdan çıkarır ılıkla soğuk arası muhafaza ettiği limonata eşliğinde sunardı ...kırmadan nasıl becerirdi şaşardım söylemek istediğini söyler kimse kızmazdı derin bir saygı vardı çocuk yaşta hissederdim ..annem güngörmüş kadın diye sayar, severdi ..
şehrin köklü ailelerindendi antika eşyaları vardı merak eder sorardım bıkmadan anlatırdı ..sokağa sınır sedirinde cam kenarında oturur elinde çok eski bir dua kitabı okurdu ..
sıradışı arkadaşlığımız vardı ..bozkırdan gelen çocuğu niye bu denli sarmaladı bilmiyorum sadece tahmin yapabildim onuda yıllar sonra ...
çocukça kavgalarımı , sevincimi, kırgınlıklarımı anlatırdım ..
hep bir masalla cevap verirdi masal kahramanı bir çocuktu ,kulaklarını aç iyi dinle der oysa gözlerimi kocaman açardım ,vaktin birinde diye başlayınca
bilirdim mesele benim yaşadığıma geleceğini alışmıştım artık hatamı ve doğru davrandığımı direk söylemezdi ...masallarını bana uyarlıyarak öğüt veriyordu ...öğütler bende hala saklıdır yoluma ışık tutması için ...
iki kızı vardı evliydiler arada gelirlerdi benden büyük torunlarıda vardı ..
çarşıda esnaf kardeşide hiç boş bırakmazdı ..elinde dolu fileyle sık sık gelirdi
çocukluğumun kahramanlarındandı ,hanım nine biz başka semte taşındığımızda özlediklerimdendi bayramlarda ve arada annemlerle ziyaret ettim yeni yetmeliğimde kaybettik ..annem gözü yaşlı anlattı gidiş öyküsünü önceden biliyordu herşeyini hazırladı diye ...
nedense aklıma ortancaları takıldı kim sular onları yokluğunda diye ...
esas öyküsünü daha sonra öğrendim asker dönüşü hiç bilmediğm öyküsünü öğrendiğimde sarsılmıştım ...
nerden konu açıldı hatırlamıyorum annem anlattı ,kardeşinin dükkanı baba yadigarı imiş işleri yerinde hali vakti iyilerdendiler o vakitler dahada iyiymiş mahallenin bilinen ve güzel kızına çok talipli varken o babasının yanında çalışan kimsesiz fakir genci sevmiş ..babasıda iyi kalpli bir kişi ve sevdaya saygılıymış olur demiş evlenmişler kızlar dünyaya geldiğinde kurtuluş savaşı başlamış küçük kızı cumhuriyetten bir yıl önce doğmuş , eşi savaşa katılmış işgal yılları türlü zorluklar içerisinde hanım nine uğraşırken eşi yaralanıp gelmiş iyileşince tekrar cepheye koşmuş ..gidiş o gidiş sonrası yok ..
kayıp listesinde adı varmış yıllarca beklemiş tekrar evlen çağrısına kulak tıkamış ...beklerken dikiş nakış terzilik bilen biri ekmeğini kazanmış oysa benim gördüğüm kardeşi ortak dükkandan kazancı getirsede hanım nine yük olmak diye düşünmüş çalışmış cabalamış ...
hiç bilmediğim yüreğinde saklı olanı geç öğrendim hoş çocukken anlıyamazdım ..direncin semboluydü hanım nine ve kalbi derya olanlardan ...
kadınlar narin yapılarına karşın dirençlidirler onları ayakta tutan ,bunca zorluğa karşı güçlü kılan nedir acaba ..geçenlerde az sayıda kalan bahçeli evlerin birinde bahçedeki ortanca bana hanım nineyi hatırlattı ..ortancanın çiçek demetinde hanım nineyi gördüm sanki sorsaydım ortanca şeklindeki hanım nineye bunca güçlüğe nasıl dayandın diye ne derdi bana ..
dur sana bir masal anlatayım..direncin masalını dermiydi ...masalın aslında destan olduğunu başrolündede çok sayıda yürekleri mangal gibi kadın oynadığını bilmezden gelebilirmiydim ...


direnenlere ...

bozkırdan..
hanım nineme geç bir teşekkür olarak ...




tamer...

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.