evet sevgili arkadaşlar; fıkra-time, padişah vezirini almış memleketi dolaşıyor. bir çoba. görüyorlar, dağ başında, koyunlarınotlatıyor, bu arada çıkınını çıkarmış, somunu bölmüş, soğanı bir yumrukta kırmış tuza banıp iştahla yiyor. selam vermişler çobsn buyur etmiş, onlar da bağdaş kutup başlamışlar yemeye. bir ara vrzir; hünkarım biraz ağır yedeniz size dokunacak demiş, çoban olanca kuvveti ike vezire bir şaplak oatlatmış -sen ev sahibinin işine karışma diye de uyarmış. vezir buna gönül koymuş lakin padişahın yanında ses çıkaramamış. ben sana gösteririm demiş içinden. gel zaman git zaman çoban saraya davet edilmiş ve sarsy burnuna mükellef bir dofra kutulmuş. ne ikram edilirse çoban sessizce uiyor. padişah vezire yardımcı olacak ve vezir de çobana şaplağı oatlatacak, fakat nafike. en son padişah eline bir kaşım alıp -bak çoban bu bir altın kaşık deyip cuuup denize atmıl, çobanda ses yok. bir altın çatal alıp hop denize, bir bıçak alıp atmak üzere iken vezir dayanamamış ve aman hünkarım ne yapıyordunuz, bunlar hazine malı der demez, çoban olanca hızı ile vrzirin ensesine okkalı nir şaplak atmış ve sen ev sahibinin işine basıl karışırsın diye azarlamayı da ihmal etmemiş, aksbinde hadi bana eyvallah diyerek saraydan ayrılmış. sevgilerimle. yankı

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.