13:29 da yazan arkadaşım, teşekkür edrim.ama ben yaşadığım hiç bir şey için üzülmüyorum.öldürmeyen acılar insanı güçlendirir.ben bugün güclüysem bugünkü beni o yıllara borçluyum:)hazal olmasaydı cansu yaşıyacaktı diyorsunuz ya.evet mutlaka zor olacaktı.ama hazalın yaşadığı kadar asla zor bir hayatı olmayacaktı.çünkü öz annesi mümkünmü kendi bile işi bırakınca 1 hafta tahammül edemediği kamuran delisine öz çocuğunu bırakması. iyi hatırlayın işi bırakınca cihanın ev teklifini kabul etti.yani sürekli çalışmak zorunda kalmak bir nevi tatili gibi bir şey olmuş gülseren için.yani mümkün değildi cansuyu kamurana bırakması gülseren gibi bir kadının.mutlaka care bulurdu.yani hazala karşı annelik duygusu gelişmemiş.yoksa zaten mumkünmüydü kızı acı çekerken daha kendilerini kurtaramamışken insanın aklına aşk gelmesi.zaten cansunun huzurlu güvende oluşu hepten bir rehavet çöktürmüş.senaryo doğru işlenmedi yoksa dilarda yıllarca hazalın çektiği her acıyı korkuyu içinde hep hissetti.fakat bilmediği için belkide kafayı yiyiyorum yada cansuyamı bişey olacak sanıp daha çok cansuya bağlanması kızı bunaltacak derecede üstüne titremesi falan.içindeki boşluğu huzursuzluğu bastırmak için. hep saçmalamış kocası gözünde, çocukları gözünde, hep dengesiz duruma düşmüş.yani hazalın çektiği acılar bile cansuya pozitif katkısı olmuş.e zaten her ne kadar dilara,gülserene gücü yetmediği için hıncını hazaldan çıkarsada aslında fark ettiyseniz hazal yanındayken cihanı sevdiğini fark etti.ondan önce cihanı istemesinin sebebi işlerdi.çünkü o içinde hissettiği boşluk kendine olan güveninide kaybettirmiş cihanı bir kurtarıcı toparlayıcı görmüş esasen cok güvenmiş gözünde çok büyütmüş cihanı.aslında çok çok süper bir konu bulmuşlar ama işleyemediler.illa gülsereni iyi gösterecez diye.gerçi gerçek hayatta böyle degilmi?hangimiz kötü dediklerimzden darbe yedikki.hep canımız diyip sırtımızı yasladıklarımız değilmidir bizi sırtımızdan vuranlar.

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.