terminal


yolcuların araçlara bindikleri ilk ve son yer ..bir kalkış ve varış yeri ..
başlangıç ve nihayet noktası ..son ve uç anlamıda var ..
hangisi daha zor acaba ..gidenin peşinden el sallamakmı yoksa giden olmakmı ..tercih kişiye göre değişebilir ..bana göre gidenin neyle gittiği kadar kalanında ne durumda kaldığı önemlidir ..belli etmezsin gidene üzüldüğünü araç gözden kaybolana kadar gülümseyerek el sallarsın sonrasında yüzün düşer göz pınarlarında bir nemlilik ve kazasız gitmesi dileği dudaklarında kalakalırsın ..gidensen bekleme dersin veda uzadıkça ayrılmak zor gelir araç hareket edincede sende gülümsersin kalan üzülmesin diye , hızla yanından gelip geçen evler ağaçlar geridekilerle aranı açmaya çalışır gibi telaşlı gelir sana .ve aynı gözlerdeki nem yine aynı dualar dudaklarda .her şartta zordur ..
terminaller göründüğü kadarıyla sınırlımıdır ..bence değildir ..
askere giderken bozkırdaki köyümüze uğradığımda almıştım sorunun cevabını ..yaşlı komşu teyzemizle sohbet ettiğimde köyden bir kez kasabaya gittiğini öğrendiğimde sınırları ne kadar küçük diye düşünmüştüm ..
ne büyük yanılgıymış oysa ..heyecanla tek seferlik seyahatini anlatmıştı sonrasında merakla yaşadığım şehri dinledi ..ellerimi tuttu sevgiyle
yüzüme baktı boy tarifi yaptı eliyle ..şu kadarcıktın her yaz gelirdin ,sonra uzaklara gittin büyümüş geldin dedi ..ben hep burdaydım gidenlere el salladım tez dönsünler diye ama çoğu dönmedi ,dönenlerde senin gibi kısa süre gelip gittiler kimse gitsin istemedim demişti ..tüm yaşanmış yıllar yüzündeki kırışlıklardaydı ..ve çok anlamlıydı ..
anladımki terminal insanın içinde ..tüm yolcular oradan yolculuğa başlayıp oraya varıyorlar ...sevmez çoğumuz vedayı ..ama iki gün sonra veda vakti ..
gönlümüzdeki araçta yolcular tanıdık ,birazda ekskler ..sanki bazı koltuklar boş ..hepimiz bu boş koltuklara birilerini oturtmaya çalıştık ..ne kadar istemiştik oysa defnenin annesi çıksa gelse diye...gerçi anneler hep eksk oysa burası anne dolu ..ne olurdu aradaki mesafeler olmayıp hepsi bir pazar sabahı kahvaltıyı birlikte yapsalardı neşeyle cümbür cemaat ..herkesin beklentisi defneyle ömerin yanındaki boş koltukta oturması gerekende ..
bana göre o koltukta entrikadan duyarsızlıktan arınmış adamakıllı bir sevda oturmalıydı ..belki aracın kalkması ancak o zaman ertelenirdi ..
tüm bu olmamışlık yarım kalmışlık halini nasıl tarif edebilirim ..
ilkbaharda çıkan ilk meyveyle olabilirmi ..can eriği gibi diyebilirmiyiz ..
ekşiliği yüzümüzü buruştursada yedikçe yeriz değilmi ..
işte diziyide kızsakta söylensekte ağzımız kamaşsada bırakmadan izledik ..
peki bu ağzımızdaki ekşi tada rağmen yüzümüzdeki gülümseme neyin nesi olabilir ..herşeye rağmen değişik sebeplerle bağ kurduğumuz kadar
dünyanın dört bir yanından kurulan gönül köprüsüde diyebilirmiyiz ...
giden yolcularımızı teşekkürle yolcu ederken bize bıraktıkları en büyük armağanıda görmezden gelemeyiz ..onlar gönül terminalinden el sallayarak giderken bir başka aracın terminale girdiğini zamanla farkettik ..
diğer araçta bizler varız bizi bize armağan ederek gidiyorlar ...
yolları bahtları açık olsun ..yeni hikayelerle yeni terminallere doğru ...


tamer

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.