geride kalanlar..


baba..

arkadaşının getirdiği uzak fırından alınma tava ekmeği elinde köprü başına yürürken aklı evdeydi ..herkes daha dağılmamıştır ,çay bahçesinin kapalı tarafında biraz otururum diye tasarlarken köprüye yakın bir set üzerinde küçük simit parçasını paylaşamıyan güvercinleri gördü ..
akşam olmak üzere hava soğuk onlarınkide can bir lokma yemek peşindeler diye düşündü ..ekmeğin uçundan bir parça koparıp sete yürüdü kuşlar heyecanla uçup direğe kondular konan ekmeği görünce daha iştahlı sete geri gelip yemeye başladılar..bir süre seyretti sonra yolu uzatmaya karar verdi ,sağa döndü hafif yokuşu çıkmaya başladı ikinci köprüden geçerim ,hem zaman geçer herkes dağılmış olur diye düşündü ..köprüye yaklaşınca cami aralığından gelen ahbabını gördü ..ahbabın evi köprü bitimindeydi ,el sıkıştılar kısa bir hoş beşten sonra ahbab gideceğim buralardan dedi ..neden diye sormadı biliyordu sebebi ..oğlunu çıkan olaylarda kaybetmişti ..ölmedi yazıyorlar duvarlara ..bende biliyorum kendi için bir şey istemedi ,idealleri ölmedi ama kendi öldü arkadaşları çoluk çocuğa karışıyorlar onlarda oğlumu görüyorum yürek bu dostum dayanmıyor ,uzaklaşayım kardeşimin yanına deniz kenarına taşınacağım avunurum biraz sayılı günlerimi tamamlarım dedi evinin önüne gelmişlerdi helalleşip ayrıldı evine doğru yürümeye devam etti .
...
anne...

herkes dağılmış bir ahiretliği kalmıştı ..dağılan evi toparlamaya yardım ediyor bir yandan akşam yemeğini yetiştiriyorlardı ..bulaşığa yardım eden yan komşuda gitmişti işin sonuna gelmek üzereydiler ..ahiretlik yan komşuyu kastederek havai birine benziyor, ama yardım etti ummazdım giyim kuşam moda ,görünüşe aldanma derlerya buda öyle dedi...
anne evet sakınmaz oğlanlar varkende aynı ama içi iyi temiz kalpli ,sahi sende yemeğe kalsaydın kıza göndeririz çocukları dedi ..
ahiretlik yok siz beraber olun bu gece hem soğukta zahmete değmez başka zaman derken manto'sunu giydi vedalaştı gitti..kısa süre sonra zil çaldı,kapıyı açtı baba elinde ekmekle girdi ucu olmayan ekmeği farketti acıktınmı diye sordu baba yok ben değil kuşlar acıkmış dedikten sonra anlattı .
anne dinlerken saate baktı baba bitirince ,oğlan neredeyse gelir dedi ...
...
büyük oğul..

terminalde otobüsten inerken saate baktı iyi daha zaman varmış diye düşündü..yolun karşısında kent meydanına giden dolmuşa doğru yürüdü ..
birine bindi yarı buğulu camdan dışarıyı seyrederken annem şaşıracak gelemem demiştim ,hiç olmazsa bana sevinsin diye içinden geçirdi ..
aklına kardeşi geldi birazdan çıkar ,en iyisi çay bahçesinde beklemek birlikte gideriz uğrar büyük ihtimalle birlikte çıkarız derken ineceği yere geldi ..
mahalleye giden ana caddede yürümeye başladı ..tanıdık iki kişiye çay bahçesini söyledi ,köprü başındaki dükkanda çalışan arkadaşı aklına geldi hızlı adımlarla ona doğru yürürken işi sağlama alayım bugün uğramayabilir ..
ne olur ne olmaz..ikimizi birden görünce bir nebze bir umut işte ..
...
küçük oğul

işten çıkınca eve doğru yürümeye başladı üst caddede dolmuşa bindi içinden çicekçide kapanmasa diye geçirdi ..düşünceden hoşlanmadı kovdu niye kapansın canım saat kaç daha ,hem arkadaş bekarda evde bekleyenide yok niye gitsin ki ..gider ve gitmez düşünceleri kafasında dönerken meydana keldi dolmuştan indi köprüye giden ana caddeye yöneldi ..hızlıca yürürken tembihlenenlerden biri denk geldi abin mekanda uğrasın haberini aldı şaşırdı gelemem demişti hani ..sonrasında mutlu oldu annem için dayanamadı diye düşünürken çiçekçiye girdi kısa bir sohbet en güzel görünen beyaz bir karanfil seçti özenle sardırdı çıktı..kısa süre sonra mekana girdi abi bir arkadaşla sohbet ediyordu ,görünce sohbeti bıraktı ..
iki kardeş birbirine sarıldılar ...
...

birlikte ...

anne zil sesine kapıya gelip açınca iki oğlunun gülümseyen yüzüyle karşılaştı kısa bir şaşkınlık oğlum diye sarıldı ...küçük gözü annede ana oğulun hasret gidermesini izlerken anne bir ara üzerindeki gözü farkedip küçüğe döndü ..iyiyim oğlum merak etme dedi salona geçtiler baba ve büyük oğul hasret giderirken anne sofrayı hazırlamaya başladı küçük yardım ederken günü sordu kalabalıktı hoca iyi okudu aksaklık yoktu ,herşey yetti arttı oğlum dedi ..birlikte sofraya oturdular boşta olan sandelyeninde servisini yaptı anne.. hiç yenmiyecek yemeği tabağa koydu.. baba usulca kalktı oğullarda onu takip etti ,baba günler öncesinden aldığı bir kitabı tabağın yanına koydu abi kendi hazırladığı... hiç gitmedin buradasın.. yazılı kartı kitabın üzerine bıraktı ..kardeş kabanının iç cebine özenle sakladığı beyaz karanfili getirdi tabağın diğer tarafına bıraktı ..
odaya derin bir sessizlik çöktü bir ara bozacının çıngırak sesi duyuldu ..
birde sobanın içinde yanan odunların çıtırtısı ..
özlemin birinci yılında soğuk bir mart gecesiydi ...
...

gidenlerin ardından

yürek sızısıyla kalır geride kalanlar ama az ama çok hep bir sızı olur ..
sızıyla ilk karşılaştığında bilmezsin onun tek olmayacağını ..çoğalır sızılar ..
yıllar sessizce akarken rütbe gibi olur yüreğinde ,kalabalıklaşırlar ..
sürer..sürer...bir gün sende başka yüreklerde sızı olana dek ...sürer...


gidenlerin anısına ...


tamer

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.