tamer abi ben de mahallede büyüdüm.balıkesirin ortasında balıkesir kadar eski.annem de p mahallede büyümüş.severim mahalle mi?okula giderken durağa kadar kırk kişi hatır sorar.hatta harçlık vermeye kalkardı ya da evde azık varsa zorla elime tutuştururdu.hasta olana ellerinde sıcacık tavuk suyuna çorbayla veya sütle koşarlardı.halı yıkayana yardım ederlerdi.badana boyacı gelince yorgunluk çayı ,yorgunluk kahvesi ,kısır yada sadece salçalı ekmekle,pişiyle koşarlardı.düğünü olanın düğününü kendi düğünü bekler yetişmeyene para parası olana elekle su taşımak diye tabir edilen cinsten koştururdu.sadece düğün mü ölüm de önemliydi.sabahlara kadar beklenen cenaze başında nöbet tutardı mahalleli.acılı aile yemekle uğraşmasın diye evlerden tencere tencere yemek gelirdi.daha sayamadığım bir sürü şeyyy.insanlık saklıydı mahallelerde.
ilk atamam yapıldığında öyle mutlu oldular ki.ağlayan vardı komşu teyzelwrimde .gideceğim gün yaklaşınca evden gelin çeyizi kadar eşya çıktı.herkes gani gönlünden birşey getirmişti.atlet,çorap,tabak,bardak,nevresim ,pijama ve bolca iyi niyet ve dua.
çok duygulanırım mahalleme gidince. izine gittiğimizde önce herkes bir hoşgeldin e gelir sonra beni davet ederler.hoş davet de beklemem ya "huuu evde misin" diye dalarım:)
farklı farklı şehirerde yaşayınca biraz uzak kaldım mahalleden.mahalle aynı mahalle de ben aynı pınar değilim işte.zaman zaman kızarım anneme her fırsatta mahalleye gidiyorsun başka dünyan yok mı diye.yok demekki.o mahalleye girince benimde ruhuna inceden bir rüzgar ediyorsa benim de dünyam mahalleden ibaret demekki.
mahalleler köyle yani bozulmamış dejenere olmamaış her yapı özeldir.inşallah bilim çocuklarımızda mahalle tabirini öğrwnir

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.