18.07.2016.15: 11 deki senaryonun devamini yaziyorum...
turkan nihana telefon edir:"nihan sen nerdesin..kac saatdir evde yoksun...bu gun hulisi bey de beni aramisdi, bize gelecekdi...ben de yemek falan yapdim...ama sonra telefon edib gele bilmeyeceyini haber verdi..sesi de cok heyecanli idi..ben bir sey anlamadim..
nih: turkan teyze isim vardi, cikmisdim...simdi donuyorum, bir azdan evde olucam..
serdar nihana:"demek defneyle omer onceden bir beraberlik yasamislar...inanamiyorum..defne nasil boyle bir is yapar...anaanneme ne soyliyeceyik...kadincigazin tansiyonu firlayacak...
hul: serdar, istersin ben de gelim..simdi turkan hanimi sakinlesdirmek laziim gelecek..
nih: buyurun siz de gelin...zaten sizi beklemis...siz gitmeyince merak etmis. sizi...
serdar, nihan, hulisi nulisi beyin arabasi ile eve yola dusuyorlar...kapi caliniyor..kapini acan turkan hulisi beyi, serdari, nihani beraber gordukde sasirir..
tur: ne oluyor..siz beraber nerden geliyorsunuz...
nih: turkan sultan, sen gel, heyecanlanma..biz cok acmisiz, evvel bizi doyur...sonra konusarik...bak hulisi bey de sana soz verdiyi icin geldi..
turkan bir az sakinlesir...
tur: buyurun kecin, ...nihan sen sofrani kur...ben de yemekleri getirecem...sofra kurulur, beraber yemek yiyilir...
hul: turkan hanim ellerinize saglik, her sey cok lezzetli idi...
nihan sofrani toplayir, kahveleri getirir..
tur: nihan simdi soyle butun gun nerdeydin...
nih: turkan teyze bak sen sakin ol...sana bir sey soylicem...defne hastanedeydi...biz de onun yanindaydik...
tur: ne olmus benim kizima..
nih: defne yolu kecerken basi donmus, husunu itirmis ve yere yikilmis...ve su an irelileyen arac ona carpmis...yahsi ki sofyor arabani durdura bilmisdir..defne cok kan itirmis...sonra ona kan kocurulmus.. sunda kendine gelmis...daha iyidir...
turkan ve esra agliyorlar..turkan:" serdar beni defneye gotur, onu gormeliyem.." serdar ve nihan onu sakinlesdirir..hulisi bey turkanin ellerinden tutmus..
hul: turkan hanim, rica ediyorum, sakin olun ...korkulacak bir sey yokdur...dokdor durumunun iyi oldugunu soyledi...
tur: omer defnenin yanindami..
nih: hayir,..omer marseloya gitmis..
tur: anlamadim..omer iki gundur evlenmis..karisini qoyub nereye gitmis, neden gitmis..
nih: defne ve omer bir az kavga etmisler..simdi kusduler...ama merak etme, her sey duzelecek...onlar bir birini cok seviyorlar...barisarlr...
ser: anaanne sana bir soz deyeceyiz...
tur: daha neler olmus...allahim kalbim kal;dirmayacak sunu...
ser: defne hamileydi ve bebeyi dusurmus..
turkan husunu itirir...bi r azdan kendine gelir..
tur: hamile oldugundan eminmisin... bu olamaz.. benim kizim boyle sey yapamaz...demek bunlar duyunden once beraber olmuslar...
hul: turkan hanim...cocuklar bir birini cok sevmis...bir noktada heyecan tavan yapmis... ve...
sonunda defne sevdiyi adamla, gelecek esi ile beraber olmus...
tur: nerdedir o es...simdi yanindami...hulisi bey torununuz benim kizima karsi cok saygisizca davranmis...esini burakib gitmek ne demek...serdar men defneni gormek istiyorum..
nih: turkan teyze seni simdi bu saatda ora burakmazlar...yarin gederik..
hulisi beyhala turkanin ellerinden tutmus...
ser: anaanne senden bir sey soracam...sen annemin istambulda, hatta bizim mahallede oldugunu biliyordunmu...bu gun defneye acil kan lazim olmus...o da gedib kan vermis..sen onun burda oldugunu bilirdinmi...
tur: evet biliyordum..o yuzden onun duyune gelmesi icin sizden izin istemisdim..
ser: anaanne onun bir kizi var ..elif..20 yasinda.. annem gedeli 10 yil olmus...onun nasil 20 yasinda cocugu ola bilir...gerci o kadin beni hic meraklandirmiyor...ben kizi merak etdim..iso o kizi seviyor, kiz da isoya ask...
tur: oglum..annen haqda oyle konusma..
ser: uc cocugunu atib geden anne haqda nasil konusmaliyim...cocuklarini atib giden anne anne deyil...
tur: oglum bak...deden anneni kendi isteyi olmadan babanla evlendirmis...annen onu sevmiyordu...sonunda baban onu uc cocukla ortada burakib cekib gitdi...istambula dasindik..maddi durumumuz cok agirdi...annen rza beyle tanis oldu...ilk defa birini sevdi...onunla aile kurdu...ama onun annesi zeynebi uc cocukla kabul etmek istemedi...rza beyin ilk evliliyinden elif adli kizi vardi..annesi kizi dogurarken vefat etmisdi...kizcigaza anaanne bakiyordu,...annen mecbur kalib sizi bana burakib gitdi...ama anneniz bir gun de olsun sizi unutmadi...sizin onu af etmediyinizi, ona nefret etdiyinizi biliyordu..o yuzden sizinle elaqe kura bilmiyordu...ama bana tez tez telefon edir, sizi sorurdu...yaninizda olmasa da bir an da olsa sizi unutma...esi de cok iyi bir insandi...allah rahmet etsin..iki senedir ki vefat etmis...annen o yuzden elifi de alib bura yerlesmis, size yakin olsun diye...rza bey imkanli biriydi...her ay annene para veriyordu ki annen size gondersin...oglum ben bunlari size bildirmedim..annenin gonderdiyi paralarla ben bu evin kirasini, odedim.sizi boyutdum.. butun bu paralari annen rza beyin raziligi ile size gonderiyordu...annenonun kizini da kendi evladi gibi sevdi...annen buyuyub bir gun her seyi anlayacaginizi, onu af edeceyinizi hayal etdi...
ser: ben onu af etmicem ne olursa olsun...
tur: serdar, annen hasta kalp damarlarindan ikisi tikanmis..acil ameliyyat lazim..ama gelenden beri ben bir turlu onu yola getire bilmedim ki gedib ameluyyat olsun...annenin yegane arzusu bir gun sizlere kavusmak, sizin onu af etmeniz...bir de elifi size emanet etme istiyordu...annen diyordu ki" anne belke ameliyyatdan cika bilmedim...isterdim ki cocuklarim elifi de kendi ablalari gibi seveydiler...elifin bu hayatda benden baska kimsesi yok...
her kes esitdiklerinden sokdadir...
hul: serdar oglum...bak biz buyuklar bazen bilmeden yanlis seyler yapiyoruz...ama her kese bir sans verilmelidir ki insan o yanlisini duzelde bilsin...anneni af etmelisiniz...hayat cok kisa...yarin ne olacagini kimse bilemez...anneni af edin ki o da rahat ameliyyata gire bilsin...gozu arkada kalmasin...
hulisi ayaga kalkir:"turkan hanim , artik cok gec olmus, ben gedim...
tur: hulisi bey cok tesekkur ediyorum..bana destek oldunuz, defnemin yaninda oldunuz...
hul; on ne sozdur turkan hanim...size az da olsa destek ola bildimse ne mutlu bana...defneye geldikde defne benim de torunum artik..defne benim gelinim, benim kizimdir...omerimin sevgilisinin basimin uste yeri var..

hulisi gedir...turkan, serdar, nihan oturub konusurlar.esrani yatmaga gonderdiler...
nih: turkan teyze bir nece gunden sonra defneni taburcu edecekler...onu bura getirmemiz lazim...burda ona kendimiz bakak...bir deki defne omerden bosanmaga karar vermis...aralarinda ne olmussa...
nih: turkan teyze elifden defnenin hastanede oldugunu, ona acil kan lazim oldugunu oyrendikde annesi, yani zeyneb teyze gedib defneye kan vermis, onun hayatini kurtarmisdir...isde budur annelik...
turkan kizina telefon edir..
tur: zeyneb nasilsin..bu gun gedib defneye kan vermissin...
zey: evet anne...kizimin durumunu oyrendiyimde dunyam basima yikildi...kizimin yaninda olmak istedim..annem cocuklarim ne kadar buyumusler...defnem , cocukken cirkin ordek yavrusuna benzeyen defne simdi su sonasi gibi bir kiz olmus...anne serdari da gordum...bana oyle nifretle bakdi ki...anne cocuklarim beni af edeceklermi..ben onlarin affini almamis, ameliyyata gire bilmeyeceyim...yarin gedib defneye bas cekecem...gelenden elif de sokdadir...hem de abisi, ablalari oldugu icin cok mutludur...anne ben simdi bir az uzanim...kendimi iyi hiss etmiyorum...
...defne bir nece gun hastanede kaldikdan sonra artik taburcu olunur..her kes her gun onun ziyaretine gelirdi...defne tedavisinin kalanini evde devam etdirecek...turkan defneni eve getirib kendisi onu beslemek istemisdir...onun evde daha cabuk iyileseceyini dusunuyor... bu gun koray da gelmis..defnenin odasindadir..
kor: kuru kiz omerden bir haber yokmu...seni hic aramamismi...
d: hayir koray bey...omer bana inanmadi...ona olan askimi da oyun saydi...
kor: ah yavrum, kanadi kirilmis kusum..omer senin kiymetini bilmedi...ama sen dur...bir gun senin ayaklarina kapanib af dileyecek...bunu ben sana diyorum..ben koray sarqin...senden baska kim onun kahrini cekecek...kim ona dozecek...sen hic fikir cekme...her sey duzelecek...
...defne eve gelir...disarda onlari taksi bekliyor...yolda defne arabanin istiqametini deyisir..
ser: defne nereye gediyorsun,..
d: abi esyalarimi toplamaga yardim et...ben bu eve bir daha donmeyeceyim...omerin evine gelirler, iceri girib defnenin esyalarini toplayirlar...islerini bitirdikden sonra defne:" abi sen cik.. ben simdi geliyorum".. serdar cikir..defne son defa eve goz gezdirir...omerin evine ilk geldiyi gun ..ciplak qarsisinda duran admin onu manoda deli gibi open adam oldugunu gordukde nasil da sasmisdi...ama buz selalesi onu tanidigini hic cakdirmadi...ta ki italyan misafirlerini evinde kabul edene gibi...o zaman melek hanimin" siz nerde tanisdiniz?" sorusuna defne isde. omerse resturantda demisdi...defne yalniz onda anlamisdi ki omer onu ilk gunden tanimisdir...bu evle ne kadar guzel anilari vardir defnenin...ne ise..defne evden cikir...taksiye oturub kendi evlerine gelirler...odasina kalkir..yatagina uzanir...uc gunden sonra yeniden dokterun yanina kontrola gitmelidir..defne hamile oldugunu ve bebeyini kayb etdiyini aklindan cikara bilmiyor...omerin bebeyini dasiyormus...tanri bunu da ona cok gordu...omerden ayrilmis olsa da ondan bir parca ya sahib olacakdi...sanki evren de bu ilisgiye karsi cikir...bir turlu beraber ola bilmediler...gunler kecir...defne gunu gunden iyilesir...doktor artik gundelik hayatina done bilirsin demis...
iso defneye telefon edir..
iso: defne zeyneb teyze yine fenalasmis...ben onu hastaneye goturuyorum...sizler de onu ikna etmelisiniz ki ameliyyat olunsun...
d: hangi hastaneye gediyorsun...
iso hastanenin yerini soyluyor...defne asagi inir..turkana seslenir..
d: anaanne nerdesin..
turkan gelir:" kizim bir seymi istiyorsun,
d: anaanne annem fenalasmis..iso onu hastaneye goturmus...onun acil ameliyyat olunmasi gerek...ama o inadla ameliyyatdan imtina ediyor...bizim onu af etmemizi istiyor...anaanne hazirlasin hastaneye gediyoruz..esra sen de.. nihan serdari ar o da gelsin...
nihan serdari arayib durumu anlatir...
nih: serdar biz simdi hastaneye gediyoruz..anneni ameliyyata girmeye ikna etmemiz lazim...
turkanlar taksiye binib hastaneye gedirler...zeynebe ilk yardim edilmis, lakin mutlaka ameliyyat olunmalidir...her kes zeynebin odasina toplasmis...elif annesinin yaninda oturmus... zeyneb esrani gorub agliyor.." kizim, yavrum ne kadar buyumussun...ne olur beni af edin..
esra annesine yakinlasir..ellerinden tutub opuyor...zeyneb cocuguna sarilir ve agliyir" ah korpe yavrum, esram"

defne de annesine yakinlasir..." anne hemen ameliyyata girmen lazim"
zey: sizin beni af etdiyinizi duymadan ameliyyata girmek istemiyorum...
d: anne seni af ediyoruz...sen de bir an once iyiles...ze

zey: bir de defne elif size emanet, ben olmazsam ona shib cikin...onun sizden baska kimsesi yok...
defne elife sariliyor" elif bu gunden biz de senin ailen olduk artik..
defne doktorla konusur..zeynebi ameliyyata hazirliyorlar...zeyneb her kesle gorusur..hemsire onu ameliiathaneye aparir...zeyne odadan cikarken kapinin arkasinda durmus serdari gorur..serdar da ona yakinlasir ve elini skir...zeyneb kollarini acir" serdar oglum , beni af et...
ser: af etdim anne...
zeynebin ameliyyati ugurla kecdi...zeynebi odaya getirmisler...cocuklar disarida camin onunde durub zeynebi seyr ediyorlar...zeyneb gozlerini acdiginda cocuklarinin hepisini yaninda gordu...derinden nefes aldi ve yine gozlerini yumdu...
tur: artik yarin dunyadan kocsem gozum arkada kalmayacak...cok mutluyum...zeyneb artik cocuklarinin basinda olacak...hepinizi beraber bir yerde gorduyum icin cok mutluyum...elif kizim sen de bu aileye hos geldin...

devami var

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.