hayırlı akşamlar canlarım ,hepsi birbirinren güzel değerli perilerim.bugün pek yazamadım.uzun zamandır yapmayı ertelediğim işlerimi tamamladım.sayfaya firer girmez yazılanları teker teker okudum.dün sayfamğz biraz yorgundu ama bugün gayet güzel olmuy.heh böyle olalım.biz aşka inanan aşkla yolunu bulan perileriz.ufak kırılganlıklar bizleri ayıramaz.
kanadalımdan haber gelmiş.çok sevindim.inşallah daha güzel haberlerini duyarız.geçmiş olsun kanadalım.rabbim en kısa zamanda şifa versin sana.
aysun söyle bakalımsen bu okur yazara ne yaptın.sepet sepet kiraz mı gönderdin.nerden geliyor bu torpil ha.seni gidi kurnaz seniii
gölcüklü yorumun şahaneydi.tebrik ederim.analız dışında senden böyle bir yorum okumak ayrıca güzeldi.emeğne sağlık.
sadakat sıla senaryolarınız yine birbirinren güzel .yazan elleriniz düşünen beyniniz hisseden ruhunuza sağlık.
gündüz son bölümün özel sahnelerini izledim biraz.ömerin defneyi meyve bahçesinde bulması onu ağaçta görmesi yeşillikler içinde cennet gibi bir bahçede ellerin tekrar buluşması kalbimi sızlattı.ömer defneyi dağ evine götürdüğünde burdasın demişti.inanamamıştı defneyi orda görmeye.belliki defneyi hep orra görmeyg hayal etmişti.çocukluğunun geçtiği yerdi."dağ evi" yeşillikler içinde rüzgarın geldiğinin habercisi olan güzel bahçe.ne kadarda defnenin yaşadığı çocukluğunun geçtiği yere benziyordu değil mi.defne de meyve bahçesinde ömeri görür görmez "burdasın "deyiverdi.yüzüklerin çıkmasıyla dinen rüzgar yine aynı şekilde yeşillikler içinde varlığını gösterdi.yeniden bir rüzgar çıkar mı dersin diye sordu ömer.zaten rüzgar hiç kesilmemişti ki.sadece kendini rölantiye almıştı.her ikisin de geçmişi çocukluğu cennet gibi yeşillikler arasında geçen bu iki deli aşığın sevdaları aynı yeşillikler içinde tekrar vücut buldu." burraasın " defne ve ömer çocukluklarının geçtiği yerde tekrarladılar bu sözcüğü.yeşillikler arasında yine el ele dolaşma aynı sarılma aynı heyecan.sanki 14. bölümü izlemiş gibi oldum.
dağ evinde birbirlerine sarılıp yıldızları izlemişlerdi. manisada da aynısını yaptılar.birbirlerine sarılıp yıldızları izlediler.sadece tek bir fark vardı ömer bu sefer yıldızların kerametini anlamıştı.ve defneyi niye buu kadar sevdiğini de
bu geceyi sonsuzluğun başlangıcı olarak daima hatırla.bu defa defnenin dudaklarından döküldü bu sözcükler.her şey bu iki tutkulu aşık için yerli yerine oturuyordu artık.tek bir söz kalmıştı bulmacanın tamamlanması için ve bu son söz de ömerin dudaklarından dökülüverdi bu sefer " seni seviyorum "defneninn " tiamo" su da karşılığını bulmuş oldu böylece.
bu bölüm tamamen 14.bölümün yansımasıydı.defne çocukluğunun izlerini taşıyan dağ evinde terketti ömerini .terkedilen defne çocukluğunun izlerini taşıyan yerde ömerine kavuştu.rüzgar esti .bulmacanın dağılan taşları yerini buldu.eller kenetlendi. gözler ve kalpler bir daha ayrılmamak üzere ve daha güzel günlere uyanmak için huzurla uykuya daldı.
hepimiz ömere kızdık.defneyi paramparça etteği için.defneye kızdık çabucak affettiği için.ama ömer ve defne işte.ikisini anlamak için öfkemizi yenip iç sesimizi dinlememiz gerekiyor.çünkü iç sesimiz bize her zaman doğruyu söyler.meyve bahçesinde karşılaşan sevgililer için hepimiz bambaşka şeyler düşündük.çoğumuz affetme defne dedik.bir şey sormak istiyorum.affetme defne diye düşünürken içten içe ,aslında keşke affetse diye geçirdik içimizden.şahsen ben böyle düşündüm.iç sesimi dinledim ve aslında en güzel olanın affetmek olduğunu hissettim.çünkü birbirini deli gibi seven tutkuyla seven bu ikilinin aşkına sonuna kadar kefilim artık.

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.