kara kedi şimdi senin hikayende baba kızın "iki yabancı" oluşunu görünce aklıma babamla ilgili bir anı geldi müsadenizle anlatmak istiyorum

7.8 yıl öncesi hep bir telefonum olsun istemiştim
(baba ayrı) abimler de ısrarla "olmaz babam kızlar 18 yaşına gelene kadar telefon almayın diye tembihledi" derdi. başka zaman soruşum da ise "evleninceye kadar almayın" diye tembihlediğini söylerlerdi. bir akşam babamla telefonda konuşucam. nedendir bilmem içim pırpır ediyodu. o gün ilk defa babamı baba gibi hissediyodum telefon çaldı allahım ellerim titriyo, yüreğim ağzımda sanki nasıl heyecanlıyım anlatamam ve başladık konuşmaya
"baba sen abimlere kızlar 18 yaşını dolduruncaya kadar mı telefon almayın dedin? yoksa evleninceye kadar mı? diye sordum. bana ne dedi biliyor musunuz? "sen" değil "siz" diceksin bana. yani ona "sen" dememi yargıladı evet bir kızın babasına "sen" demesini yargıladı ve içimde pırpır eden baba duygunu öldürüp telefonu anneme verdim konuşamadım. anneme kızdı sen bu çocuğa hiç saygı öğretmedin mi? ne biçim konuşuyo benimle? dedi. sadece "sen" dediğim için beni saygısız, terbiyesiz ilan etti o gece bana gün ağarmadı sonra nasıl uykuya daldım bilmiyorum bildiğim tek şey gözyaşlarımdan ıslanan yastığımın sürekli tersini çevirmek oldu. o gece "iki yabancı" olduğumuzu anladığım gece oldu ve hep öyle "iki yabancı" kaldık, hiç "baba kız" olamadık, hiç "baba kız" gibi konuşamadık çünkü içimde baba sevgisi "yok" olmuştu artık

kanadalım çok güzel bir hikayeymiş gönlüne sağlık

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.