“dünyada sevilmeyi istemeyen bir canlı yok gibidir. bu bir insansa…”
ama sevginin ne demek olduğunu, nerede bulunduğunu biliyor muyuz acaba?
sevgi bana göre üç türlüdür. birincisi “eğer” türü sevgidir…
beklentilerin karşılanması karşılığı verilen sevgiye “eğer “ türü sevgi derim ben.
örneğin; eğer iyi bir çocuksan baban seni sever, başarılı ya da önemli bir kişiliksen, bir eş olarak beklentilerimi karşılıyorsan …. vs. işin özü beklentiyi karşılamaktır. aslında karşılık bekleyen sevgidir. ama sevgidir. sevenin, istediği şeyin karşılanması koşulu vardır. “nedeni bakımından bencildir.” amaç ve sonuç bellidir. zaten evlilik ve birlikteliklerin çoğu da bu sevgi türü üzerine kurulduğu için çabucak biter.
gençler maalesef gerçekten çok, hayallerine, hayallerindeki abartılmış romantik görüntüye âşık olur ve beklentiye girerler. işte maalesef bu realitede gerçekleşmeyince düş kırıklığı ve ardından nefrete kadar giden duyguları doğurur.
bu tür sevgiyi anne –çocuk ilişkisinde de görmek mümkündür. üniversite giriş sınavına kadar çok başarılı bir eğri çizen çocuğu için birçok aile o döneme kadar bir dediğini iki etmezken, sınav da başarısız olan çocuk için hayat kâbusa çevrilebilir… istediği hiçbir şey yapılmaz, çocuk düş kırıklığı yaşamaya başlar. ilerleyen dönemde aileden nefret ve kopmalar intiharlar vs..
ikinci tür sevgi ise; “ çünkü” türü sevgidir. “bu tür sevgide kişi, bir şey olduğu ya da bir şeyi başardığı için sevilir. sevgiyi sebebe ve niteliğe bağlamaktır.” örneğin; seviyorum, çünkü iyi, güzel, vicdanlı, başarılı, zengin, popüler, becerikli… vs. “çünkü” türü sevgi “eğer” türü sevgiden daha iyidir aslında. eğer türü sevgi ağırdır içinde koşul vardır. oysa “çünkü” türü sevgi kolaydır sahip olduğun şey için sevilirsin.. ancak sevilenin korkuları vardır. kendisinin sahip olduğu değerlerden daha fazla özelliklere sahip bir başka kişi var olduğu anda terk edilebilir.
“çünkü” türü sevgi sağlam ve güçlü değildir. güven duygusu vermemesinden kaynaklanır. başka bir sebebi ise acaba seven kişinin düşündüğü kişi miyiz? korkusu taşır. nedeni ise, insanın iki yüzü vardır. kabul edelim etmeyelim bu gerçektir. dışa yansıtılan, kendisinin bildiği…
ne yazık ki sevgilerin çoğu “çünkü “ türüdür. devamlılığı konusunda insanoğlu hep kuşku ile bakılır.
peki, gerçek sevgi… ??? sevginin en gerçeği???
üçüncü sevgi bana göre “rağmen” sevgidir.
bir koşul yoktur. karşılık beklenmez. “eğer” türünden farkı budur. sevilen kişinin çekiciliği ve ya sahip olduğu değer herhangi bir şeyin varlığını esas almadığı için “çünkü” sevgisi de değildir. insan bir şey olduğu için değil, o bir şey olmasına rağmen sevilir. qusimodo’yu belki dünyanın en çirkin, korkunç kamburu olmasına “rağmen” sever. soylu, zengin yakışıklı delikanlı da esmeralda’ya çingene olmasına “rağmen” tapar.!!! tabii bu sevgilerin karşılıklı olması şatı ile olur… yüreklerin en çok ihtiyacı olan sevgi de budur. bu tür sevgi yiyecek, su, giysi, zenginlik, güzellik, başarı ve ünden çok daha önemlidir.
şimdi kalbiniz derinliklerine inin kimsenin sizi sevmediğini, aldırmadığını düşünün sahip olduklarınızın ne değeri var.!!! ya da sevdiğiniz kişinin sizinle aslında bir çıkar ilişkisi içinde olduğunu anladığınızı düşünün. ne hissedersiniz? hayat birden başınıza yıkılmış. hiçbir şeyin anlamı kalmamış olur eminin.
son sözler bu konuda biraz karamsar olacak. “bugün toplumda bahsedilen sevginin bulunması maalesef zor…. çünkü sevgiye herkesin ihtiyacı var. herkes aynı sevgiyi aramaya koyulmuş. başkasını düşünen çok az kişi kalmış durumda.” dünyadaki sevgi açlığımızı bastıracak seviyede… yemek öncesi tadımlık iştah açıcı şeklinde, üstelik bu minik iştah açıcı da maalesef daha fazla istek duygu uyandırıyor. amaç beklenti ana yemeğin gelmesi ve doymak. son cümle ise” dünyadaki en büyük kıtlık maalesef “ rağmen” türü sevginin olmayışıdır.

şimdi tüm ka perilerinin ve yolu perilerinin arasına düşen sevgi insanı tamer bey, değerli insanın değerli oğlu için hayatın “ rağmen “ sevgilerini dilerim.

sevgiler saygılar

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.