- hadi bakalım benim güzel prensesim, artık uyuma vakti, bu gecelik bu kadar yeter.
- ama daha en güzel yerine gelmedik ki anneciğim. ne olur, kara prensin kızıl prenses’le karşılaşmasını da okusan.
- bi tanem, çok yorulduk bugün ikimizde, yarın devam ederiz. en güzel yerini uyuyakalıp kaçırmak istemezsin değil mi?
- (esner) hımm..peki, söz ama yarın
- söz.
- (kafasını yastığına koyar, tam gözlerini kapatmak üzereyken birden açar) anneciğim, kara prens neden hep üzgün, niye hiç yüzü gülmüyor?
- kendini çok yalnız hissettiği için galiba
- ama yalnız değil ki, koca bir ülkesi var, herkes onu çok seviyor. hem amcası, yengesi, arkadaşları var.
- kalbi yalnız bebeğim.
- (gözleri kapanmaya başlamıştır) ben yanında olsam artık yalnız olmazdı değil mi? o zaman güler miydi yüzü?
- gülerdi tabi, seni görüp de yüzü gülmeyecek bir varlık yok bu evrende güneşim.
- ben her gece rüyamda görüyorum onu, sesleniyorum, gel beraber oynayalım diyorum ama duymuyor beni. o zaman ben de çok üzülüyorum. niye duymuyor beni?
- henüz hazır değil seni duymaya. ama sen seslenmeye, çağırmaya devam et; üzülmeden, sabırla... hazır olduğunda duyacak seni.
- gelecek mi o zaman yanıma?
- tabi gelecek.
- buraya gelsin anneciğim, onun ülkesi çok soğuk, hem hiç kuş sesi de duyamıyorum orda.
- uyu güzel prensesim, kara prens sana geldiğinde onun kalbi de ısınacak, ülkesi de. her yerde kuş seslerini duyacaksın o zaman bahar dallarında.
- (gülümser) iyi geceler anneciğim
- iyi geceler kızıl prensesim, tatlı rüyalar!


hadi bakalım kırk periler, tembellik yok. herkes bir ucundan tutacaktı masalın.

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.