YazarOkur TV Sudoku Türk Filmleri Kitap Özetleri - Giriş Yap Üye Ol

Kiralık Aşk - ben küçükken ama çok küçükken masallarla beslenirdim,

Kiralık Aşk

ben küçükken ama çok küçükken masallarla beslenirdim, zira hiç yemek yemezdim. annem burnumu tutup zorla tıkmaya çalışırdı yemekleri ağzıma (bir de şimdiki halim!). her gördüğüm yetişikine yalvarırdım bana masal anlatması için, hemen ezberlerdim onları.

belki de bu merakım yüzümden okula gitmeden çok önce kendi kendime sökütm okumayı. elime ne geçirsem okuyan bir çocuktum. öğrendiğim bütün masalları çevreme anlatan. o zamanlar tv herkesin evinde yoktu malum. ayaklı televizyon derlerdi bana büyükler. ne kadar çok masal okudum, ne kadar çok anlattım! manisa’da oturduğumuz köyde bir komşumuz vardı, şişko teyze derdim ben ona. bir gün kendi kendime ona misafirliğe gitmişim. kadına oturdum anlatmaya başladım. şişko teyze uykuya daldı, ben de kös kös evime…

hayat masallar gibidir sandım hep. hayaller kurdum kocaman. sonra…sonra, hayat oldu, sonra büyüdüm. unutmaya başladım masalları. o güzel prensler o güzel atlara binip gittiler. hayallerim azaldı ama bu sefer de aşk romanlarına dadandım. kitap okumayı hep sevdim, ama onlar ayrı bir bağımlılık oldu bende. kendi dünyamdan kaçıp onlara saklandım. mutlu sonları severim ben, gitmesek de görmesek de orda bir yerde olduğunu düşünmek avutur beni.

bu diziye sardığımda artık çoğu zaman uykuya dalarken bir hayal kuramaz olduğum yaştaydım artık. hayal olmayınca, gelecekle ilgili beklenti olmayınca çok da umursamıyor insan yaşamayı. sayılı günümüz var, biter modunda yaşıyor hayatı.

sonra kiralık aşk girdi hayatıma, sonra sizler…merakımdan okuyordum yorumları önceleri. hatta bir iki yorum yazdım, aaa ne güzel yorumlar yazdım kimsenin ilgisini çekmedi diye üzüldüm. sonra nasıl oldu bilmem, araya kurgular girmeye başladı. bir iki denedim, güzel tepkiler geldi. dur bakalım yazayım devamında ne olur dedim? baktım, beğenenler oluyor, kaptırdım kendimi birden. lise yıllarından beri yazı yazmayan ben kendimi şiirimsi yazarken bile buldum birden.

burda güldüm, hüzünlendim, ağladım, eğlendim. benimle birlikte hergün yeni yeni arkadaşlar katıldı hayal dünyamıza. yeni hikayeler, yeni tatlar. sonra kanatlarım sığmaz oldu buralara, artık yuvadan uçma vakti geldi dedim, attım kendimi boşluğa.

değişik bir ruh hali şimdi benimkisi. kendim için değil, başkaları için hayal kurarak hayattan zevk almaya çalışıyorum sanki.

neyse uzattım lafı, ne anlatmak istiyordum bir toparlayabilsem…hepimizin muhteşem bir hayal gücü var bence. sadece onu ortaya çıkarak biraz cesarete ihtiyacımız var. kimimiz ürkek, kimimiz şakacı, kimimiz hüzünlü, kimimiz bilge, kimimiz deli, kimimiz aklı bir karış havada…binlerce yürek, binlerce dokunuş, binlerce tat…boş verin başkalarının ne düşündüğünü, boş verin olumsuz duyguları, kalemi koyun kağıdın üstüne, kapatın gözünüzü, o kendiliğinden akıp gidiyor, siz sadece yol gösterin.

bir masal başlattım sizler için…o hepimizin masalı, sizin masalınız. yüreğinizden nasıl geçiyorsa, diliniz nasıl dönüyorsa anlatın hepiniz kendi masalını.

ben masallara bayılırım.