aysun'cugum,
canim basin sagolsun...

birini her hangi bir sekilde kaybettigimizde ardindan hissettiklerimiz genelde
ayni seylerdir. bir yanda soylemek isteyip de soyleyemediklerimiz olur bir
yandan da soyleyip de pisman olduklarimiz. bizi teselli eden de birlikte
yasadigimiz anlardir. bir fotograf karesi gelir aklimiza, hissettirdigi sey
kirginlik ve kizginlikla karisk ozlemdir, hasrettir "son bir kez daha sarilabilseydim sana"dir. gozumuzun onune gelen o kareyi, o bakislari
birlikte oksamak isteriz. yapamadiklarimiz icin pismanlik hissederiz
yapabildiklerimizin yetersizligiyle kahroluruz.
kaybettigimiz kisinin yakinlik derecesine gore degisen karmask duygular
yasariz...hele bir de cok genc ise isyan cikartir kalbimiz bunyemizde...
hayat karsisinda hic olmadigimiz kadar asi oluruz, keskelerden olusan
bir cig duser yastigimiza daha da agirlasir basimizla birlikte...

zamanla yavas yavas dinginlesir ruhumuz kabullenme surecine girdigimizde...ama bir yanimiz hep sizlar...olumu dusunuruz, kaderi
sorgulariz, tanriyi sorgulariz...inandigimiz ne varsa birer enkaz haline gelir...

oysa yasam tum gundeligiyle devam etmektedir. ustelik tutundugumuz
yasam bir an durup beklemez bizi, gecip gider...sonra anlariz sizilarimiza
ragmen ucundan yakalamamiz gereken, pesinden kosmamiz gereken,
yasamamiz gereken bir hayat vardir yasamla olum arasinda...

ne soylesem eksk kalir...
bazen de ciglik cigliga susmak...

seni seviyorum deli kadin
konusmak istersen ben buradayim.

kanada'dan sevgilerimle...

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.