misafir steteskoplu selim demişti.
ben de "steteskoplu selim'i kıskanan ömer efendi yapayım dedim.

(defne ömer ile fikret'i nazikçe tebrik edip ayrılmıştır defileden ama bir kez daha ruhu hasta düşmüştür, akabinde de bedeni.)

ertesi sabah sinan defne'ye telefon açar.
sinan: defne nerdesin? yolda mısın?
defne: sinan bey ben çok hastayım, yatıyorum, bugün gelemicem herhalde.
sinan: aaa, ama çok önemli bir konferans var ve seninle bu konuyu görüşmek istiyodum. şöyle yapsak, sen şirkete gelsen, ben doktoru çağırsam. hem senle şu konferans işini halletmiş oluruz, hem de doktor bi bakar sana. hee . ne dersin?
defne: peki sinan bey, geliyorum.

(ömer defne'nin gönlünü nasıl alacağını düşünerek erkenden şirkete gelmiştir. derya'yı şirket girişinde zeynep'le konuşurken bulur.)

derya: kızzımmm, doktor selim gelmek üzere...
zeynep: allah allah, diyosun ki defne için geliyo yani...
derya: aaa ömer bey, günaydın.

(ömer konuşmayı duyar. odasına geçer, ama sinirden yerinde oturamıyor, odasında dönüp dolaşıyor, defne'nin gelip gelmediğini ara bölmeden kontrol ediyordur.)
ö: sakin ömer, sakin, sakin.

(defne odasına bitkin halde girer. ömer'le göz göze gelir gelmez aradaki jaluzileri bir hışımla kapatır. ömer sinir küpü halde yerinden kalkar, dışarı fırlar. defne'nin odasına girer.)

ömer: ooo defne hanım günaydın, demek yemedik içmedik, doktor selim'i çağırdık. hem de sabbah sabah. daha kargalar bile, tövbe tövbe yaaa. saçlar kıvırcık, tam da taş doktorunun hatırladığı gibi. jaluziler de kapatıldı doktor bey teşrif etmeden. hazırlıklar tamam yani. ohhh, güzel, çok güzelll, braaavo.

(defne ömer'e cevap veremeden derya girer defne'nin odasına. yanında da doktor selim.)

ömer: ooo, günaydın selim bey, erkencisiniz maaşallah. beyaz önlük giyilmiş, steteskop ta boyunda asılı. iyi, iyi. hadi bakalım.
selim: geçmiş olsun defnem, noldu sana böyle yaa.

(defnem diyen dilini sökücem bu herifin bakışıyla selim'e bakıyordur ömer.)

defne: biraz kırıldım selim, şey, yani kırgınlık var üzerimde.
selim: şimdi ben iyi ederim seni. merak etme.
defne: sağol selim.
ömer: (adama bak ya. iyi edecekmiş. sen, sen, nasıl iyi edecekmişsin acaba. offf defne offf.)
selim: defne şöyle gömleğini yukarı doğru bi sıyıralım. ben senin önce bi sırtını, sonra göğsünü dinleyeyim. ömer bey izin verir misiniz bize?
ömer: lütfen selim bey, siz devam edin, bi rahatınıza bakın siz, ben yokmuşum gibi, buyrun, devam, devam...
selim: defne?
ömer: defne hanım'da sözlüsünden rahatsız olmaz. merak etmeyin yani siz.
selim: defne?
selim: hııı, şey ömer bey benim sözlüm, diyebiliriz yani.
ömer: defneee?
defne gömleğini yukarı doğru sıyırır, selim de yardımcı olmaya çalışır defne'ye. ömer bitiverir yanlarında.
ömer: ben şöyyle tutayım şu gömleği selim bey... siz zahmet etmeyin yani...

(selim kitlenmiş halde defne'nin sırtına, beline bakıyor, gözlerini ayırmıyordur. ömer'de çıldırmış vaziyette.)

selim: aaa defne nooldu buraya? bu iz neyin nesi?

(ömer sevdiceğinin beline batan sır topunun bıraktığı izi farkeder o an. flash back le o geceyi anımsar.)

defne: bana "bu kadar vazgeçebiliyorum kendimden" denilen bir geceden hatıra. ama ben yine de, öylece, kayıtsız-şartsız, sorgusuz-sualsiz vazgeçebiliyorum kendimden.
selim: anlamadım defne.
defne: boşver selim ya.
selim: bi de göğsünü dinleyeyim defne. dön bakalım yüzüme, şöyyle açayım gömleğinin düğmelerini.
ömer: yeter yeter, 1 tane düğme yeter bence.
selim: eh ciğerler fena değil. reçeteni bırakıyorum. ilaçlarını kullan, iyi beslen, ben iğneler için sabah akşam gelirim.
defne: tamam selim. sağol.
ömer: (ben yapıcam o iğneleri selim efendi. sana nooluyo acaba. valla elimde kalcak bu selim) güle güle selim bey, güle güle.

sinan gelir, ömer'in odasında konferansla ilgili kunuşurlar.
defne artık eve gitmek istediğini söyler, odasına gidip çantasını alır, asansöre yönelir.

isyankar

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.