14.01 beni dizi pskolojiden çıkararak gerçek hayatla karşılaştıran yazını içim acıyarak okudum ne yazık ki. namus kavramını sadece bir zarla kabul edenler, bu namus denen şeyin beyin de başlayıp beyinde bittiğini anlamayan varlıklar hala günümüzde de var. bir sürü töre cinayetleri bunun için işlenmiyor mu? gencecik kızlar bu bu yüzden hayatlarının baharında kara toprakla buluşuyor mu? karaktersiz erkeklerle inanıp, beraber olup terk edilen ve yüzüstü bırakılan genç kızlarımız ne yazık ki hayatlarına kendi elleriyle son veriyorlar mı? bütün bunlar, senin yaşadıkların ve buna benzer olaylar türkiye gerçeği. bu yüzden çocuklarımızla anne- baba kavramını da yok etmeden arkadaş gibi olmalıyız. onlarla dertleşmek, arkadaşlarını tanımak onlarla her konuyu cinsellik de dahil rahatça konuşabilmeliyiz. cocuklarımıza karşılaşacakları tehlikeleri, hayatla nasıl başa çıkmaları gerektiğini kendilerini ifade etmeye , anlatılanları anlamaya başladıkları andan itibaren anlatmalıyız.
sadece genç olduklarında değil çocukluk yaşlarında da çeşitli tehlikelere maruz kaldıkları ve bu olayların da örtpas edilmeye çalışıldığı bir ülkede yaşıyoruz. bizim düzenimiz ne yazık ki baştan bozuk.
yasakcı bir zihniyetin içinde debelenip duruyoruz. çocuğunun ruh sağlığını düşünmeyip elalem ne der diyen o kadar çok aile varki ve bu düşüncelerin de eğitim seviyesiyle kesinlikle ilgisi yok adam profesör olmuş ama hala yasakçı bir zihniyetle yoluna devam ediyor.
bu yüzden sen bu yaşadıklarından ders çıkararak çocuklarınla çok daha sağlıklı bir iletişim kuracaksın ve çok iyi bir anne, çok iyi bir arkadaş olacaksın onlarla. yaşadıklarını unutman mümkün değil ama sağlıklı bireyler yetiştirmek adına kendini bu cendereden çıkartmak da senin elinde. her şey sen de başlar sen de biter. çaresizseniz, çare sizsiniz...

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.