sağol egeli. ama inan acayip moralim bozuluyor bunları görünce.

niye böyle oluyoruz bizler, nedir bu hoşgörüsüzlük, hiçbir şeye tahammül edememe halleri, neyi paylaşamıyoruz, hele de burada?

bana yapılması değil mesele, hangimize yapılsa canım sıkılır.
okur-okumaz, beğenir-beğenmez, eleştirir-eleştirmez, hepsine eyvallah. ama niye bu şekilde çirkin bir üslup kullanma ihtiyacı hissedilir anlamıyorum.

hiçbirimiz gerçek hayatta birbirimizi tanımıyoruz (istisnalar olabilir), sanal bir ortamda, klavyelerimizin veya cep telefonu tuşlarının arkasında, belki de deve kuşu gibi sadece başımızı kuma gömünce kendimizi görünmez sanıyoruz. oysa belki de en çıplak halimizle görünüyoruz.

tanımadığımız insanlarla bazen en özelimizi, bazen hayallerimizi belki bazen de yalanlarımızı paylaşıyoruz.

bu arkadaşla belki yarın markette karşılaşacağım kim olduğunu bilmeden, belki bir gün aynı otobüse bineceğiz, belki yağmurda aynı kaldırımda yürürken arabaların sıçrattığı sudan kaçmaya çalışıp çarpışacağız, belki benim üst komşum, belki oğlumun arkadaşlarından birinin velisi. belki de hiç kimse... hiçbir zaman kesişmeyecek yollarımız. ama hayat o kadar sonsuz olasılık barındırıyor ki...

zaten yeterince zor değil mi her şey? biraz sevgi, biraz saygı, biraz hoşgörü, biraz huzur...

offf!

nigar

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.