mavi güzel söylüyorsun ,hoş söylüyorsun da sürekli ters köşe ,sürekli yıkılmak ,sürekli birilerinin araya girmesi başta ben olmak üzere çoğu seyirciyi bıktırdı.belgeseldeki avlanan hayvanlar gibi sürekli tedirgin ve bir yerden bir şey çıkacak diye güzel sahnelerin tadını çıkaramaz olduk.

ikinci en büyük sorun sır meselesinin çok uzamış olması,dizinin ana dinamiti bu ama ne biliyim .tamam şöyle anlatayım bir hikayede asıl çift birbirine kavuşamaz sürekli araya birileri ya da bir şey girer ve konu öyle işlenir ki sanki o engel olmasa çift mutlu mesut yaşayacak,bizim dizimizde engel somut bir şey değilde soyut bir kavram olduğundan(oynanan bir oyun)sürekli aralarında ortaya çıkaran da yok ,baş başa kaldıklarında(son zamanlarda) sanki sır olmasa her şey güzel olacak izlenimi de vermiyor(denkleme çok şey girdiğinden ve olayların seyri değiştiğinden olsa gerek) yani demek istediğim defne karakteri ömer ile yaşaması gerekenleri ömer diğer herkes ile yaşıyor.

ortak zevkler bulmaya çalışmıyorlar,birbirleri ile paylaştıkları bir şey yok,vakit geçirmiyorlar sonra yarım kalanlar,yaşanmamışlıklar.neredeyse iş olmasa vakit geçirmeyecekler(son bölümü sevmemin sebeplerinden biri),bir aklınıza getirin bunlar 35 bölümdür neyi isteyerek yaptılar,iş gezisi,ortak tasarım,iş toplantısı...,bir ömer'in evinde kaldığında kahvaltıları(olsun artık aynı evde kahvaltı da mı yapmasınlar),iki tane akşam yemekleri var(biri şarap tadımıyla biten),bir de dağ evi maceraları,yasemin sayesinde bilardo sayılır mı onu da bilmiyorum.sanki kafalarına silah dayanmış gibi diğer her şey zor ile yapıldı...

ziyaretçi

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.