bir tutku ancak bu derece somutlaştırılabilir bir kalemle mesela. belki de yazarın en büyük gayesidir bu tutku ama sadece tutku dozu gittikçe yükselen bir tutku. belki bu duygu için bir çok şeyi feda ediyor, görmüyor, göstermiyor, ilgilenmiyor...
ama bazen seyirciyi avutmayı da ihmal etmiyor.

tarihte yerini almış aşkların hiç birisi adlarını kavuşmayla yazmamışlardır.
leyla mecnun, ferhat şirin, kerem aslı ...
aşkı ölümsüz kılan da şehvete dönüşmemesidir galiba.
şehvet safiyane hislerin ışığını söndürür, değerini düşürür, uzun asırlar hayvani bir duygu olarak görülmüş mesela...

yarin yanağına kondurulan bir buse tutkulu aşık tarafından eşsiz bir duygudur.
aşık o buseye bile ulaşamayacak bir umutsuz sevda yaşar çünkü.
aslında divan şiirinde buna benzer bir mazmun vardır: gül - bülbül aşkı
bülbül güle olan sevgisini hoş namelerle söyleye dursun gül goncadır yani sırlarıyla birlikte kapalıdır, bülbül ise güle olan aşkını söylemekten bitap düşünce sabah olur bülbül uyur gül açar.
bu hikayede gül vefasız sevgili bülbül de vefalı aşıktır.
kavuşma olsaydı eğer gül bahçenin en güzel çiçeği olur muydu.
bülbülün bütün sevgililere hediyesi olur muydu gül...
ömer de eminim defneye muhakkak bir gül ile bülbül olduğunu anlatacaktır.
nihanla serdarın konuşmaları eminim dikkatlerden kaçmamıştır. çok öyle koyulaştırmadan işlense de evlilik aşkı öl...
finalde kavuşma bence...
yazarın tılsımı bir dargın bir barışık...
ben leyla...

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.