Kiralık Aşk
kalbim sana emanet kitabından bir alıntı :
bazen insan ne duyacağını bildiğinden soramazdı sorularını... o cevapların içinde umudunun ölümü gizli olduğundan susardı. sevdiğinin elinden kaydığını gördüğü halde, uzayıp giden bahanelere sığınıp vazgeçilmiş olma ihtimalini derinlere bir yere gömüp fışkıran bir diken tohumu gibi her yeri acıta acıta çıkardı. vazgeçilmişlik eninde sonunda kapatırdı yüreğini. ne sevdiğini kıskanmak, ne kendi üzerine sevileni kıskanmak.. vazgeçilebildini öğrenmekti kanatan..
bu alıntıyı, ömer mi yoksa defne mi diye düşündüm.. herhalde ikisinin ortak düşüncesi diyorum..
costum kusura bakmayın...
ayten