şimdi fragmanları izlerken aklıma ne geldi ,üniversitede başlayan bir 5-6 yıllık tiyatro serüvenimin olmuşluğu var vallaha arkadaşlar kimseye böyle aşkla yüreğimin tümden açık mektup okur gibi dillendiğini nede gözlerimden kalp fışkırdığını bilmem.rol falan filan da profesyonellik de bir yere kadar buradan bir akış hissettiriliyor işte bu akış alıyor bizi sürüklüyor gerçekten işten güçten koparıp uçsuz bucaksız açık denizlere de işte orada da sorgu sual yok.umarsızlık alıp başını gidiyor da durumlarımıza pis pis sırıtarak bizler melül melül sürü misali takıldık bu masalın arkasına olmamışları isteyerek yaşanmamışların yoksunluğu ile bağrı yanık ömer gibi yoksul yoksul avunuyoruz.yunusun o yuce aşkından dilenerek mevlanın sorgusuz sualsiz aşka teslimiyetine sığınarak ,h.bektaşı velinin aşk narında yanarken el açarak,
mecunun leylasına kavuşma hayalini kurarak izledik biz bu diziyi.aşkın her anlam ve anlamdan çıkan yüklerini göze alarak izliyoruz biz bu diziyi. her birimiz o ömer ve defne aşkında bir har olup alevlenmesinde payidar olduk da kendimizden geçtik .ve fakat çünkü aslın yalın gerçeği biz eksktik .ekskliğimiz, aşka dairdi. ekskliğimiz yaşanmamışlıklara dair di.korkulara , o bilmediğimiz tanımadığımız el-alemlerin bizim hakkımızdaki hükümlerine dair di.geleneklere göreneklere ve daha bir sürü engel diye önümüze konulan vesairelere dahil di. ancak şimdi bize meriç aceminin hikayesi ne kadar da masum doğru ve yaşanılması gereken bir duyguymuş da eksiğimiz de kalmış değil mi? onun için tutulduk kiralık aşk a demek ki.demek ki hepimizin kursak denilen o yerde kalmışlarımız var.bir bakmak gerek ...
kusura bakmayın arkadaşlar benim sabırsız halim bir konuda uzun uzun yazmaya çok da meyilli değil.bazen saçmalayabilirim affınıza sığınırım bende...

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.