Güneşi Beklerken
Merve
Kerem ve Barış dışarıda basket sahasında.
Kerem: Eee? Zeynep nasıl, çok mu kötü?
Barış: Kötü. Düşünsene böyle bir şey yaşadığını bu yaşta.
Kerem: Valla çok mutlu olurdum.
Barış: Öyle diyosun.
Kerem: Ya, öyle kardeşim. Yani düşün, robottan bozma bir annen var ne güler ne konuşur, yani kadının duygusu yok. Sonra baban desen rehabilitastondan çıkmış öyle zavallı bir adam oturmuş… bir noktaya bakıyo bütün gün. Valla Zeynep bize gelse üç günde kaçar gider.
Barış: Kerem, bu konunun ne kadar ciddi olduğunun farkında mısın kardeşim?
Kerem: Farkındayım.
Barış: Niye dalgaya vuruyosun o zaman Kerem?
Kerem: Dalga geçmiyorum, bayaa ciddiyim, yani sonuçta aklımdaki olanları söylüyorum. Biliyosun yani Zeynep’e bayaa üzülüyorum. Arasana onu.
Barış: Doğru söylüyosun ya.