bence yonca simdiye kadar oyunculuk performansinin en iyisini 36.'i bölümde sergiledi. hayatinin rolünü buldu - hic birsey yapmamakla, susmakla, öylesine yata kalmasiyla. oyunculugun bittigi yer: zeynep köse!
cicek te onun kadar kötü olmasa da: yapmacik mimikler (alttan alttan masum ceylan bakislari), vücut dili 0, ayni dialoglar ("senden nefret ediyorum, yonca"!"), ses tonu ayarsiz vs. ve bu diz icinde bir cok oyuncu icin gecerli.
canan ergüder: dizinin ışığı!
gülru: bu dizi "bir masumun intikam" dizisi degil. tibbi anlamda ruhsal rahatsizlik yasayan (gülru'nun gülfem takintisi) genc bir kizin ve o rahatsizlik icinde yasadigi firtinali celiskilerin yolculugu. gülfem'e kendini zorla kabul ettirme masum cabalari tacizden baska birsey degildi! gülfem'in gülru'yu kendi yanina alacak diye bir kural yoktur! gülfem kararinda hürdür! gülru reddi kabul edemedigi icin intikam pesinde. "baba bahane, maksat kendi hasta egosunun intikamini almak". kötü oyunculuguyla ve itici görünümüyle degil dizinin gül'ü olsa olsa zehirli dikeni olur. güzellik degil, yansittigi enerji önemli. canan ergüder'de güzel bir bayan degil ama müthis bir karizmasi, cekilciligi, enerjisi var. bu diziyi kurtaran zaten canan ergüder.

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.