kanatlı...




ilk defa evinin kapısında gördüm ,arkadaşımın annesiydi ..
göçmendiler ..çakır gözleri hep gülerdi ..
onun da kanatlı olduğunu hemen anlamadım yaşayarak öğreniyor insan ...
"kanatlı" tabirini ilk annemden duyduğum da bozkırda ufacık çocuktum ...
oyuna dalıp evden uzaklaşmıştık dayımın oğluyla ..aynı yaştaydık
akrabadan daha çok arkadaş sayılırdık ..oyundan zamanı unuttuk acıktığımızı hatırladığımız da ev uzakta kalmıştı annemin dayısının evi ise yakındı ..dayımın oğlu oraya gidelim dedi gittik büyük yenge hiç sormadan elimize ekmek arası yiyecek tutuşturdu ...orada da oyalandık yenge annenlerin haberi var mı diye sorunca birbirimizin yüzüne bakakaldık ...yenge durumu anladı bizi eve yolladı ...
annem ve dayımın eşi küçük yengemi ilk defa telaşlı ve kızgın gördüm ..
annem ilk sitemin ardından açmısın deyince yok dedim ve anlattım ...
kanatlı kadın halden anlar dedi ..."kanatlı" aklımda kaldı ...
onca laf duyunca sormadım ne demek diye ..kısa süre sonra bozkıra veda ettik büyük şehre geldik ..."kanatlı" anlamını bilmediğim ve unuttuğum minik bir sır olarak kaldı ..
tekrar duyduğumda kanatlı bu dünyaya veda etmişti annem arkasından ağlıyordu ...o gün ağlarken anlamını da söyledi ,haberi getiren babama herkese koştu onca horanta(kalabalık aile anlamın da söylenir yörede)
kanatları altındaydı ..az çile çekmedi dedi..
anladım ki anaç yapısı gelişmiş kişiye kullanılıyor "kanatlı"
içim de geçmişe ait bir parça kopmuştu ..çok üzüldüm ...
hafızamda dal gibi zayıf gülümseyen yüzüyle kaldı büyük yenge ...
arkadaşımın annesinin kanatlı olduğu kahvaltıya çağırdığın da ortaya çıktı
öncesin de arkadaşımın çaktırmadan kahvaltı da ne sevdiğimi sorması
sonrasında hepsinin sofrada olduğunu görünce anladım ..
kayıpları zor gelir insana sanki dünyayı yeniden anlamaya başlarsın ...
üzerinde kabuklar olmaya başlar ,acılar dan bir kabuk... içe dönersin
acın yokmuş gibi yaparsın ,dünya anlamsız gelir ...belki de başına yıkılan dünyayı umursamaz görünmen bu yüzdendir ...
o günler de bir dal ararsın ..tutunacak bir dal ...
kanatlılar böyle durumlarda ortaya çıkar...yardımına koşar boş bırakmazlar yıkılan insanı ...
hayat pişiriyor seni demişti ..yanmışım ben dediğimde ...
annen de ablan da ben olurum kabul edersen demişti..oysa çoktan olmuştu ..her teşekkür ettiğimde laf(önemli) değil derdi ..bir gün dayanamadı teşekkür etme çocuklar annelerine teşekkür etmezler dedi..
tanıdığım ilk kanatlı o değildi ,gecen hafta uğurladığım son kanatlı oydu ...
haberi veren arkadaşım annemizi kaybettik dedi ...
hastaydı bekliyordum..yine de vurgun yiyor insan ...
içimden beyaz bir güvercin gökyüzüne havalandı ben arkasından bakakaldım ...sonsuza kanat çırpan son annemdi ...
son yolculuğunda gökyüzü bile bizimle beraber yaş indirdi yeryüzüne ...
biliyorum teşekkürü sevmez ama ben yinede serin selviler altında yatarken yanına gidip söylemek isterim...
anne..ayrı kıtalar da doğduk oğlunun arkadaşıydım ...yandığımı gördün
yüce gönlünle kanatların altında bana da yer açtın acıma ,sevincime ortak oldun annelik ettin her şey için çok teşekkür ederim derim...


kanatlı kadınlara...


anneme...

oğlundan ...

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.