şenay hanımın 21-02-2018 11:56 tarihli yazısına karşılık bir yazı yazacaktım kalmıştı.
ben her baktığım yerde çile görmüyorum olan yerde görüyorum.

utc'nin izlemediğim bölümlerini parça parça izledikten sonra artık utc dizisi hakkında yorum yapmamaya ve bıraktığım hiçbir yapıma "arkadaş" tavsiyesiyle geri dönmemeye karar verdim.
zira havuz yarışı, kavanoz kapağı üzerinden ilişki tarifi, hele hamile olmayan kadına 3 hafta süre verme olayından sora anladım ki benim yazarımızla üslup kurgu beklentilerimiz değil baya hayata insanlara ilişkilere bakış açılarımız da uyuşmuyor. kendisine ve yazdığı/yazacağı dizilerine başarılar dileyerek utc'yi bir kenara bırakıyorum. sadece şenay hanım'ın yazdıklarına karşılık bir şeyler yazacağım.

ömer karakteri hikayenin başında mutluluğu kendi kabuğunun içinde bulmuştu demişsiniz. kabuğunun içinde olduğu doğru ancak mutlu değil 'güvendeydi' sadece bunu da paylaşacak kimse aramıyordu çünkü ömer'e göre iki kişinin paylaştığı yerde güvenlik olmaz. ömer statüko sevdalısı bir adam, kendince doğru bir yol bulmuş, ikinci kez sorgulamadan öylece gidiyordu, teyzesi ittirmese yolunu değiştirmez sittin sene kimseyle ilişkisi de olmazdı.
mutlu değildi, sinirliydi, gergindi baya ızdırap içindeydi gönüllü yalnızlığından ancak bunu değiştirmek için ne başkalarına ne kendine güveni ne de inancı vardı. bu güvensizliğini de inkar etmek için tuhaf bir ahlak kuramı geliştirmişti güya etrafına kirli insanları toplayıp kirlenmek istemiyordu. başını kuma gömen devekuşunun ahlakı.
oysaki ömer kirli insanlardan tiksindiği için değil korktuğu için kaçıyordu, onlarla baş edememekten ya da başetmeye çalışırken onlardan aslında farklı olmadığını görmekten. çok sağlam andığı prensiplerinin elinde kalmasından ki ömer bayin kendi işine gelen yerlerde gayet ikiyüzlü davranabildiğini de gördük.
ama mesele o değil, mesele şu insanlar çok kirli onlara güvenemezsin olayı. evet insanların pek çoğuna güvenemezsin, bazlarına güvenebilirsin. mesele şu ki güvenebileceklerini bulmak için güvenemeyeceklerini tanımak ve onlarla baş etmek zorundasın. ömer temiz kalmaya çalışan ahlaklı bir adam değildi sadece kolayı seçen zayıf bir adamdı. zaten bunu bilen ailesi de onu esen ilk rüzgarda dalı kırılacak zayıf bir çiçek gibi küçüklüğünden beri yalanlardan yapılmış cam bir fanusun içinde yaşatmış. annesinin hastalığında yalan söylenmiş, babasının ölümünden sonra evden kaçınca usta bulunmuş, bakmışlar ki evlendiği evlenebileceği yok defne bulunmuş.
ömer yalanları öğrendiğinde hep üzülüyordu beni yine çocuk gibi kandırdılar diye ama etrafındaki insanlara göre ömer tamda buydu hayatın gerçeklerine sağduyuyla karşılık verecek bir adam değil, masallarla avutulması gereken bir çocuk.
sadeliğinden dolayı defneyi seçti çünkü ömer sade hayatına büyük bir patırtıyla girip onu dağıtacak birini istemiyordu bu yüzden yasemini veya feryali seçmemişti. demişsiniz evet burası doğru defne ömeri korkutamayacak kadar sade bir insandı ne zaman ki alengirli olmaya başladı işin rengi değişti ama tutulmuştu bir kere ömercik.
efne kadar çabalayan bir başkası var mıydı demişsiniz, bir ileri iki geri gitmekten, sürekli tehtditleri sineye çekmekten her sana para verecemğim sorunu çözeceğim diyene (neriman/tramba/galo) inanp bel bağlamaktan başka ne yaptı. ama kendi kalesine gol atma konusunda haklısınız. size bir soru : takım kaptanı olsanız takımda sürekli kendi klesine gol atan bir oyncu ister misiniz? gerçek hayatta defne gibi bir akrabanız olsun ister misiniz ? ben istemem (serdar olsam isterim)
madem karakterin gelişmesi hikayenin başındaki haline geri dönmesiydi bunca olayı neden yaşadı, bunca derdi neden çekti, defnenin mucizesi neydi? sadece aşkı bulup evlenip çocuk sahibi olmaksa aşkı mahllesinde de bulabilirdi. evlenmesinden ve 3 ayda tasarımcı 6 ayda müdür olmasınn haricinde karakter olarak ne kazandırdı defneye bu hikaye. ananesi türkan ile ilgili yazınızda defnenin hikayenin başındaki durumu çok güzel anlatmışsınız da sonundakinin farklı olması gerekmez miydi?
itiraf etmek aklanmayı sağlar demişsiniz ancak katoliklik’te.
önce kaçtı çünkü defne’ siz yaralarını daha kolay tamir edebileceğine inandı demişsiniz. pek yara tamir etmek için gittiğini sanmıyorum. gitmese ömer karakterinin yaratabileceği hiddet daha hasar verici olurdu. ne var ki köprüleri atmak bir daha geri dönmemek üzere gidiyordu, elbet yaralarını sarmak için gittiği yerde birşeyler yapacaktı, affedebileceğini hiç düşünüyordu ama saramadı yaralarını, özledi düşündü affetti yine de geri dönmedi sinan alıp getirdi. affedemese özlese acı çekese bile sinan da getiremezdi.
tabi bu hikayede bize anlatılan ama ömer aslında niye gitti. başından beri bakarsanız hikayede hep bir gitmek kaybolmak kaçmak teması var. giden dönmeyen baba, giden aramayan anne, babası ölünce evden giden ömer, ömerden ayrılınca istanbul’dan giden defne, yalanı öğrenince romaya giden ömer. gerçek insanlar bu kadar kolay gidemez, gidip yeni bir yer bulmak kolay değildir orada tutunmak o yüzden ne kadar parçalanmış olsa da kalıp hayatlarını tamir etmeye devam etmeye çalışırlar.
yazar bize gidin diyor, işinize gelmiyorsa kendinize uymuyorsa gidin yeni bir yerde yeni bir hayat kurun. iyi de nereye ve ne malum orada daha iyi insanlar bulacağım ya da orada daha bir insan olacağım. giderken kafamı geldiğim yerde bırakmıyorum hoş, kafa aynı kafa, ben aynı ben ne değişecek.yine korkakça bir tavır ve faydasız bir nasihat.
karakterin gerçekliğini yaratan en önemli unsur ailesi değildir duyguları düşünceleri eylemleridir demişsiniz. ama masal karakterlerinde de duygu düşünce eylem var la fontaine’nin kargaile tilkisinde hepsi var ama bu konuşan kargaile tilki karakterine gerçeklik katmıyor. karakterin yaşadığı tarihi, yeri, etnisitesini, dini inancını, sosyal sınıf özelliklerini, çevresini, ailesini tanıtırsanız kurgu olsa da bir gerçeklik kazanıyor, zira ne kadar çok ayrıntı verirseniz o kadar gerçekçi yazmanız gerekir. ( gerçi postmodern romanla beraber bu ortadan kalktı heralde .)

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.