senaryomun 34. bölümü iyi seyirler
(utkunun gelmesi herkesi rahatsız etmiştir)
utku:şebnemin hasta olduğunu duydum ziyarete geldim
şebnem: (kısık sesle) asıl hasta sensin
selim:bişey mi dedin?
şebnem:yok bişey aşkım
utku:bu çiçekleri sana aldım, umarım beğenirsin, sana uygununu bulmak zor oldu
özgür:aramasaydın
selim:zahmet etmeseydin
utku:şebnem için değer
selim:bak...
(şebnem selimin elini tutar)
şebnem:meyveli kekim bana su getirirmisin
selim:tamam
(selim alıp gelir)
can:utku benimle gelirmisin?
utku:noldu can?
can:işimiz var
utku:tamam
(utku ve can mutfağa gider)
şebnem:su soğukmuş
selim:hemen değiştiririm ben
şebnem:yok içerim ben
selim: olmaz, iyice hasta olursun
şebnem:gerçekten gerek yok
selim:hemen getircem
(selim mutfağa gider, utkuyla canı konuşurken duyar)
can:utku git hemen burdan, şebnemde rahatsız oluyo
utku:hayır, şebnemi bu halde bırakıp gitmem
can:utku sen seviyo olabilirsin ama şebnem seni sevmiyo, anla
utku:saçmalama, şebnemde beni seviyo
(can selimi farkeder, selim sinirli bir şekilde bakıyodur)
selim:en başından beri anlamıştım zaten (elindeki bardağı yere atıp kırar, içerdekiler sesi duyar)
almila: o bardak takımını daha yeni almıştım
(mutfak)
can:selim sakin ol
utku:öğrendin işte, şebnemle birbirimizi seviyoruz, sen çık aramızdan
selim:ağzını topla len!
utku:toplamazsam nolcak?
can:beyler sakin
selim:ben seni var ya!
(selim ve utku çok piş birbirlerini yumrukluyodur)
can:ya ayrılın. özgür koş!
özgür:geliyommm!
(herkes mutfağa koşar)
şebnem:ya napıyosunuz? ayrılın
almila:bardaklara dikkat edin!
özgür:ayrılın
(selimle utku birbirini yumruklarken araya özgürde kaynar ve yumruk yer)
özgür:aaa! dikkat edin be!
can:selim, utku durun artık!
kainat: (kısık sesle) bayıl
şebnem: (kısık sesle) ne?
kainat: (kısık sesle) bayıl bayıl
(şebnem kendini yere atar ve bayılmış numarası yapar)
kainat: (bağırarak) şebnem bayıldı!
selim:sevgilim
utku:aşkım
can:sus iki dakka, ben patlatcam şimdi suratına yumruğu
selim:şebnem uyan, aç gözlerini
utku:hep senin yüzünden
selim:şimdi ben seni...
kainat: (bağırarak) şebnemin nabzı düşüyo!
şebnem: (kısık sesle) azcık düzgün salla
(sabah olmuştur. şebsel,kaican,alöz kafedir. şebnem selimin yaralarını pansuman yapıyodur)
şebnem:çok fena vurmuş ya
selim: olsun, o da çok pis yaralandı ya o yüzden içim rahat
özgür:benim günahım neydi, bana vuran kimdi?
selim:özgür kusura bakma ya, sana vuran bendim
özgür:azcık yavaş vuraydın bari
selim:sende bana vur ödeşelim hadi
şebnem:suratında düzgün yer kalmamış, hala dayak istiyon
selim:napıyım? adam senin hakkında nasıl konuştu ya, siz gelmeseydiniz öldürcektim onu
almila:herkeste benim gibi hapse girmeye hevesli
kainat:can sende biliyodun bunu dimi
can: pek uzun zamandır sayılmaz. dün öğlen öğrendim
selim:hayırdır, toz kondurmuyodunuz utkuya
can:nerden bilebilirdim ki
şebnem:aşkım hepsini geride bırakalım artık
selim:eğer bir daha karşına çıkarsa yada ararsa ilk önce bana söylüceksin
şebnem:tamam vanilyalı krem şantim
(utku evdedir, bütün olanları babası öğrenmiştir)
yusuf bey:ben seni bugünlere böyle yap diye mi yetiştirdim? rezilliğe bak! birde en yakın dostumun kızına
utku:yeter baba
yusuf:ne yeteri! nişanlı bir kıza sarkıntılık etmeye utanmıyomusun sen? ben hiç mi terbiye veremedim sana?
utku:baba şebnemde beni seviyo, tek engel selim, o bırakmıyo kızı
yusuf:kes sesini! holdingin başından alıyorum seni. eğer şebnemi bi daha rahatsız edersen elindeki herşeyi alıp sokağa atarım seni
utku:ama
yusuf:aması felan yok, kararım kesindir, kaybol şimdi gözümün önünden
(akşam olur, kaican evdedir)
kainat:aşkım buyur
can: puaçamı yaptın?
kainat:evet
can:ben ne şanslı adamım ya, hergün karım puaça yapıyo. eline sağlık
kainat:afiyet olsun
(utku canı arar)
can:utku arıyo
kainat:boşver açma
(can telefonu kapatır, bu seferde mesaj atar)
mesaj: "can ben çok pişmanım, lütfen konuşalım, şu anda biriyle konuşmaya çok ihtiyacım var"
kainat:ne diyo?
can:konuşmak istiyo
kainat:gitmiceksin dimi?
can:bilmiyorum (yine mesaj gelir)
mesaj:"lütfen, çok kötüyüm"
kainat:can inanma ona
can: o da seviyo napsın?
kainat:ama şebnem onu sevmiyo
can: of kafam karışık
(şebsel özgürlerin evinin bahçesinde oturuyodur)
selim:aşkım, ben düşündüm karar verdim
şebnem:neye?
selim:düğünü daha yakın bir tarihe alalım
şebnem:neden ki?
selim:bu utku yüzünden ben seni yalnız bırakamam artık, evlenelim
şebnem:zaten hiç yalnız değilim ki, sen varsın
selim:#öyle sevdim ki ben seni, tarifi yok hiçbir dilde#
şebnem:#dünyanın en mutlu insanı yaptın beni, en kötü günümde bile#
bölüm sonu. yorumlarınızı bekliyorum :))

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2025 YazarOkur Dizi.