Kiralık Aşk - bekleyenler için yalansiz başlasaydi her şey bölüm

Kiralık Aşk

---

çiğdem

bekleyenler için

yalansiz başlasaydi her şey
bölüm 11

hafta sonu. ömer ve defne baş başa kalabilecekleri çiftlik evine giderler. arabadan inerler.
ö: işte burası.. geldik..
d: ne kadar güzel bir yer.. ağaçlar, çiçekler harika.. senin evin mi?
ö: dedem evlenirlerken anne ve babama hediye etmiş burayı. onları kaybedince bana kaldı ama çok güzel hatıralarım var burada.
d: çok üzüldüm anne ve baban için.. sinan beyle sohbet ederken o söylemişti.
ö: (defnenin ellerini tutar) ama sen varsın artık. daha güzel günler yaşarız seninle.
d: (utanır) şey. etrafı gezdirir misin bana..
ö: tamam. ama sonra bizim için bir yemek yaparsın artık.. sözün var. unuttum sanma
d: yaparım tabi.. yapmaz mıyım.. sen iste yeter ki.. ama öyle kenardan seyretmek yok.. yardım edeceksin. haaa öyle elim kesildi falan da anlamam
ö: ohoo.. işimiz var seninle defne hanım..
ele ele tutuşarak bahçeyi dolaşırlar.
d: çok sevdim burayı.. sen sık sık geliyor musun buraya.. yani misafirlerin oluyordur herhalde (bunu sorarken içi içini kemirir kıskançlıktan)
ö: (defnenin bu kıskanç halinden pek hoşlanmıştır) yani oluyor tabi misafirler.. ohooo her hafta birileri geliyor..
d: (gözlerini açarak) yaa her hafta yani.. (dudaklarını ısırır) hımm. güzel misafirler miydi bari..
ö: çook.. (güler, defneye sarılır) benim tatlı sevgilim kıskanınca ne kadar güzel oluyormuş
d: yok yaa.. ne kıskançlığı.. ben öyle misafirin falan oluyor mu diye sordum.. oluyor mu?
ö: misafir diyorsun.. olmuyor defne olmuyor.. sadece sen.. başkası gelmedi.. (içinden, ilk ve belki de son )
d: (derin bir nefes alır) dalga geçtin yani benimle.. hiç yakışıyor mu ömer iplikçiye böyle şakalar. aşk olsun sana.
ö: “aşk, biri gelip ona anlam yükleyene dek sadece bir kelimedir*.” bu kelime seninle anlam kazandı sevgilim.
d: ya bak nelerde diyor.
ö: senin varlığın bunları söyletiyor.
d: şimdi kalbim duracak.. ama ben bir şey diycem. çok acıktım
ö: aslını sorarsan bende.. e haydi o zaman eve geçelim..
eve dönerler. birlikte yemek yapıp yedikten sonra…
ö: doğrusu bu kadar güzel yemek yapmanı beklemiyordum.. ellerine sağlık
d: afiyet olsun.. ben ne yaptım ki sen de yardım ettin hepsine.
ö: defne bir şey sorucam
d: sor canım
ö: hiç anne ve babandan bahsetmiyorsun. merak ettim
d: (yüzü asılır) aslında anlatacak bir durum yok onlarla ilgili
ö: özür dilerim seni üzecek bir şey sordum galiba.
d: (derin bir nefes alır) senin sormuş olman beni üzmüyor inan. ama onlar tarafından terk edilmiş olmak.. işte o acımın tarifi yok. (gözlerinden yaşlar süzülür)
ömer yerinden kalkıp defnenin yanına gider ve ona sarılır.
ö: sevgilim bak bana.. hiç sormasaydım bu soruyu
d: yooo. iyi oldu madem konuyu açtığın.. bilmek hakkın. babam ve annem pek iyi anlaşamazlardı.. öyle mutlu bir evde büyümedim yani.. her gün kavga. her gün hakaret.. sonunda babam kapıyı çarpıp çıktı.. bir daha da görmedik. ne yapar, nerede yaşar (duraklar) hatta hayatta mı bilmiyoruz. aslını sorarsan bilmekte istemiyorum.. o terke ettikten 1 yıl sonra da annem biriyle evlendi ve gitti.. önceleri arayıp sordu.. ama yeni eşi bizi istemiyor diye bir daha aramadı.. anneannem görüşüyor ara ara. bize pek bahsetmiyor ancak çok üzülüyor bu durumumuza.. annemin gitmesi… işte beni en çok eksk bırakan o oldu.. bir anne neden bırakır çocuklarını. bu kadar mı sevmedi bizi. bu kadar mı çaresizdi… kuru ekmek yeseydik ama o gitmeseydi diyorum (ağlamaya başlar)
ö: şişşş. ağlama artık. (defnenin göz yaşlarını siler alnına bir öpücük kondurur) acılar büyütür insanı defne.. istemesek de büyütür.
d: (sakinleşir) senin yanında da böyle sulu gözlü gibi…
ö: o ne demek şimdi.. tamam.. ben varım artık.. sende izin verirsen eksk kalan ne varsa hayatında tamamlamak istiyorum
d: (ömerin gözlerinin içine bakar mutlulukla) ya sen nasıl bir şeysin böyle. galiba ben sana çok fena aşık oluyorum.
ö: ya ben! her gün yeniden sevdalanıyorum sana
defne iyice sarılır ömere. sanki ayrılsa kollarından yok olacakmış gibi hisseder
d: (içinden) bir ömür kalabilirim böyle
ö: (içinden) bir ömür kalabilirim böyle
ö: bahçeye çıkalım biraz ne dersin..
d: kahve yapayım, içer misin.. şöyle köpüklü bir türk kahvesi.. gerçi sen hep diğer kahvelerden içiyorsun ama.
ö: kahvede de iddialıyım diyorsun.
d: yok ben ondan demedim aslın…
ö: (defnenin sözünü keserek) senin güzel ellerinle yapılan kahveyi tabi ki içerim
d: şimdi düşüp bayılayım istiyorsun herhalde..
ö: ohoo.. sen hep böyle bayılacak mısın acaba..
d: sen öyle konuşmaya devam edersen evet..
sonra defne gidip kahveyi yapar, bahçede bol yıldızlı bir gökyüzünün altında kahvelerini içerler. gecenin ilerleyen saatlerinde defne esnemeye başlar..
ö: senin uykun geldi herhalde.
d: evet benim için çok geç bile. mümkün olsa hep erken yatarım ben
ö: benim uykuyla pek aram yok.. ama bir orta yol bulucaz artık
d: (şaşırır) şey.. içeri geçelim mi artık..
ö: geçelim madem.. uykucu defne
eve girdiklerinde ..
d: ben nerede yatıcam, yatağım nerede
ö: ( kafasını kaşır) şey, ayrı yatak, yani.. (mırıldanır) ben öyle hayal etmemiştim ama
d: söylemedin hala nerede yatıcam ben
ö: içerde yatak var .. madem öyle sana orayı hazırlarım
d: peki sen
ö: önemi var mı defne.
d: yani…… merak ettim işte
ö: ben de buradaki kanepede yatarım
d: aaa yok ben yatarım kanepede.. şimdi sen alışık değilsindir öyle kanepe falan
ö: (mırıldanır) neler hayal ediyordum..
d: ne diyorsun? ben kanepede yatarım sorun değil..
ö:(defneye yaklaşıp, belinden sarılır) ben sana sarılıp kokunla uyurum diye düşünmüştüm.
d: (nefesi kesilir, utanır) şey, sen.. ben.. aynı.. yani nasıl..
ö: (onun bu utangaç hallerine güler) tamam… korkma sen istemedikçe yaklaşmam sana defne
defne derin bir nefes alır. ömere sarılarak uyumak.. aslında şu an en çok bunu istediğini anlıyor ama korkuyor..
d: (içinden) ya kendimizi tutamazsak.. yoo hayır ömer ne dedi sen istemedikçe olmaz dedi.. istemez miyim.. olmaz… yani bilemiyorum.. aslında hem kendime hem ömere güveniyorum..
d: (utanarak) şey.. tamam. ama sadece sarılıcaz..
ö: tatlı defnem benim… seni üzecek hiçbir şey yapmam ben. güven bana..


*paulo coelho.