Kiralık Aşk - merhabalar perilerim... dün geceden beri giremedim siteye.

Kiralık Aşk

merhabalar perilerim... dün geceden beri giremedim siteye. sabahtan akşama kadar sarma sardık komşumuzun oğlunun düğünü için. (tabi aklıma sarma saran defömler gelmedi mi, tabi ki geldi. allah'ım, resmen hayatımızın her yerindeler. 😄) bitirince de ''fincanda kahve'' muhabbeti geçti aramızda ve klask türk kahvelerimizi içip yorgunluk attık. dizide de sarma ve fincanda kahve olayını görünce, meriç'im acemi'mle aramızda yoğun bir sinerji akışının olduğunu bilmem kaçıncı kez daha keşfedip şaşkınlıklardan şaşkınlıklara koştum. tag'a da katılamadım yani dolayısıyla. ama aklım ve kalbim hep sizlerleydi perilerim...

şimdi gelelim bölüm yorumuna...

bölümü genel olarak beğendim. akıcı ve heyecan vericiydi. hiç sıkılmadan izledim sonuna kadar. hatta bu bana hiç yetmedi. şimdi sondan başa doğru maddeler halinde bildiriyorum düşüncelerimi:

1. son sahne muhteşemdi... hiç beklediğim şekilde gerçekleşti her şey. burada alkışları sevgili barış arduç'a gönderiyorum. o ne oynamaktı öyle? oynamadı adam, yaşadı resmen! ben o gözlerde kırgınlık, acı, hesap sorma, gidişi ve bu nedenle bu olaylara maruz kalışı yüzünden duyduğu pişmanlık, hırs öfke ve daha birçok duyguyu çok net aldım. kendi kişisel tarihimdeki efsane final sahnelerinden oldu bile ancak itibariyle. hele o pamir'i almadan gidişi... nasıl mutlu oldum anlatamam... ben resmen mest... oh! 😉

2. pamir-defne sahnelerini hiç mi hiç sevemedim. çok eğreti durdu defne onunla. pastane sahnesi çok zorlama olmuş. yalnızca sütlü nuriye üzerinden verilen baklava çalan çocuk mesajı için sessiz kalabilirim. ah bu sosyal mesajlar... elimizi dilimize bağlatıyor... ince mesajdı. alan almıştır zaten.

3. iso'ya bu bölüm de gıcık olmaya devam ettim, abartılı ve yersiz bulduğum tutumu yüzünden. ta ki sadri ustanın ayşegül'ü kocası ve çocuğuyla görüp donakaldığı ana kadar... ah be isocik... işte bunlar hep deföm düşmanlığından diyeceğim de, senin ezelden de bahtın karardı be canım. bu meriç'in, pardon, bu evrenin seninle alıp veremediği nedir be isocik? 😢 içim parçalandı yine yeminle. (inceden kılım hala, rahat bırak şu deföm'ü) 😂

4. serdar'la ilgili yorum dahi yapmak istemiyorum. zira kendisini adam yerine bile koymuyorum. uzay boşluklarına fırlatılması ve sonsuza dek yok olması dileğiyle. türkan teyzeye de kızmıyorum artık. o da ne yapsın, iyice ümidi kesmiş o kımıl zararlısından.

5. şükrü abi ❤ ben. bu bölümde de efsaneydi yine. hele defne'ye serzenişleri ve ömer'e yaptığı sarma itirafı... bravö! ☺

6. kırk yıl düşünsem, derya'yı öveceğim aklıma gelmezdi. kedi olalı bir fare tuttu en sonunda. o ne güzel ağzında bakla ıslanmamak öyle? boşboğazlığı ilk kez ise yaradı. yalnız söylemeden geçemeyeceğim... ah be defne! gizlilik anlaşması yaptığın iki insana bakıyorum da, biri ömer'in en sadık çalışanı, diğeri de gıybetten zehirlenmekten yoğurt yiyerek kurtulma seviyesinde olan derya... ben sana ne diyeyim bilmem ki. sen hiç akıllanmayacaksın galiba, anladım.

7. koriş ve nöro çok az göründü ama, o bile içimi bakmaya yetti. azalarak falan değil, birden yok olsunlar. tranba gibi... (sahi tranba nerelerde yahu?)yüzsüzlükte bir dünya markasısın nöro! 😤

8. seda-sinan diyorum ve tek geçiyorum. bölümün en güzel anları seda-sinan-lara üçlüsü arasındakilerdi... bayıldım. 😄

9. başlangıç sahnesi ise en sevdiğim ve defalarca izleyebileceğim güzellikteydi. defne'yle kedinin fareyle oynadığı gibi oynayan ömer ve onun bu oyununa gelmemeye çalışan ama bir türlü de beceremeyip merakına yenik düşen defne... çok eğlenceliydi. hele de o resim üzerinden yapılan metaforlar... süperdi... 😉

10. duvar yazısı on numaraydı. 😄 ben izlerken büyük keyif aldım ve sakince 57. bölüm fragmanını bekliyorum. emeği geçen herkese teşekkürler... 😉

not: şimdi sizleri okumaya geçiyorum dostlar. bakalım sizler neler görmüşsünüz izlerken...

ben yay kadını