Kiralık Aşk - 59 bölüm ( final ) günler aylar hızla geçerken minik

Kiralık Aşk

59 bölüm ( final )

günler aylar hızla geçerken minik iplikçinin aileye katılmasına artık günler kalmıştı.
herkes çok heyecanla bekliyordu doğumu.
ömer en az defne kadar heyecanlıydı , bir yandanda son zamanlarda çığ gibi büyüyen kaybetme korkusu vardı içinde.
defne hamileliğini sorunsuz geçirmisti ve normal doğuma karar almıştı doktoru ile birlikte.
her şey şuana kadar yolunda gitmişti ama doğum olayı , defnenin zarar göreceği fikri ömerin korkulu rüyaları haline gelmişti son günlerde.

kızlarının odasını birlikte büyük bir özenle hazırlamışlardı,
ismi dışında her şeyi hazırdı meleğin
defne bebeğin ismini ömere bırakmıştı, ömerse coktan kararını vermiş ama bunu defne de dahil kimseye açıklamamıştı.
yaseminle sinan dağ evinde taktıkları yüzükten sonra çok beklemmemiş hemen aile arasında yapılan nikah töreni ile hayatlarını birleştirmişlerdi.evlilikleri yaseminin korkularını
yersiz çıkaracak kadar güzel ilerliyordu.
onlarda en kisa zamanda maldivlerde balayı macerasını yasamaya kararlıydılar.

defne son ayina girdiginden beri işe gitmiyor, cizimlerini evde yapıyordu.
ömer defne istememesine rağmen hem ev işlerinde yadımcı olsun hemde defne evde yalnız kalmasın diye bir yardımcı tutmuştu kendisine.
ömer yine o gün akşamı zor etmiş koşa koşa dönmüştü eve.defnenin yeri boştu sirkette hem çok özlüyor hemde kaygılanıyordu defnesi için.

defne: hoş geldin aşkım , sarilip boynundan öptü kocasını
ömer: çok hoş nuldum defnem, uzun uzun kokladı saclarını karısının.



defne: hadi hemen yemeğe geçelim ben cok acıktım
ömer: gülümser defnenin karnını okşar, benim obur sevgililerim
defne: ya askım sorma bu gün tartıldim 15 kilo almışım, nasıl vereceğim bilmiyorum bu kiloları
ömer: sen hic merak etme o kısmı sevgilim
kızım bu konuda sana yardımcı olacak eminim.
gerisini de bana bırak (göz kırpar defneye)
defne: hımmm kendini bana bırak diyosun
ömer: diyorum
defne: (gülumser) hadi hadi sofraya

yemeklerini yer çatı katındaki küçük odalarina çıkarlar, burası ikisinin gizli mabedidir.
dısarda sonbaharım son gunleri yasanıyor hava oldukça serindir
şömine karşısına serilmiş miderlere uzandılar birlikte.
ömer yine kitap okuyordu sevdiceğine.
son zamanlarda hemen hemen her akşam bunu yapıyorlardı.
ömer devam ediyordu okumaya

"ölümsüz olan aşklardı sadece , bedenler bir arada olamadılar her zaman, bedenler ölümsüz değillerdi çünkü..."

defne başını kaldırdi ömerin omzundan, elini ömerin dudaklarına götürdü susturmak için.
uzun zamandır söyleyecekleri vardı ona.
artık söylemeliydi
gözleri dolu doluydu defnenin.
ömer: şaskın ve üzgun bakıyordu sevdiğine, yaşadığı kaygıları defnenin gözlerinde de görüyordu

defne: bana söz ver sevgilim
ömer: ne için
defne: bana bir şey olursa doğumda...
bu sefer ömer defnenin dudaklarını susturdu eliyle ve
sarıldı defnesine.
ömer: her şey yolunda gidecek ve biz prensesimizi alıp evimize döneceğiz defnem.
olumsuz hiç bir şey düşünmek yok.
defne: tamam biliyorum öyle olacak ömer
ama bana bu sözü verirsen




kendimi daha huzurlu ve güçlü hissedeceğim.
ömer: peki, söyle ozaman
defne: eğer doğum esnasında bana bir şey olur ve hayatınızda olamazsam
(ömer bunları dinlerken soguk terler döküyordu)
kızımızı sen büyüteceksin ve hiç kimsenin merhametine muhtaç etmeyeceksin onu.yanindan ayırmayacaksın kendi ayakları üzerinde duruncaya kadar.
ömer: (konuşamayacak halde olmasina rağmen defneyi tedirgin etmemek icin güçlü gorünmeye calışıyordu)
sen aklına boyle olumsuzluklar getirme bir daha
defne: söz ver ömer bana
ömer: söz
(daha fazla tutamadı kendini, iki damla yaş süzüldü gözlerinden)
sıkıca sarıldılar birbirlerine ve bir süre susup korkularını içlerine çektiler derin derin.
sonra kalkıp yataklarina indiler.
gecenin sessizligi defnenin çığlıkları ile bozuldu
saat gecenin 3 üydü
defne: ömer ömer bebek geliyor bebek
ömer: heyecanla atladı yataktan
sağa sola kosturuyordu, itfaiye , polis,112 kimi arıycaktim ben kimi
defne: ilk gelen sanci gecmiş biraz sakinlesmişti.
ömer sakin, hemen giyin önce, bende giyineyim.
dogum cantamızi alıp hastaneye gidiyoruz.
doktoru ara birde sanci basladı diye.
ömer: tamam sevgilim hadi

hastanede alırlar soluğu, defnenin sancıları yolda da ara ara devam etmiş doktor hemen doğuma almıştı onu.
ömer hem amcasıni hem serdari arayarak haber vermişti.
cok gecmeden hastane defne ve bebegi bekleyenlerle dolmuştu.
ömer yerinde duramıyor koridoru turluyordu, annanbe ise dualar okuyordu torunu için.

ve beklenen an geldi, kucağinda bebekle hemşire cıktı




dogumhaneden her kes ayaklandı bebeği görmek icin
ömerin gozü kapıdaydi hala, defnesi çıkmamıştı içerden.
hemşire: nur topu gibi kızımız maşallah, gözünüz aydın
ömer: karım karım nasıl ?
(korkudan kızının kızıl saclarını bile farketmemişti)
hemşire: gayet iyi annemiz oda birazdan çıkacak.
ömer : (derin bir nefes aldı ve kızını kucakladı.)
saçları saçları defne gibi bunun
herkesi bir gülme aldı, ömerin duyduğu sevinç gözlerinden belliydi, defnesi de iyiydi çok şükür.
herkes bebekle odaya gecti ömer hala kapıdaydı.
nihayet dogumhanenin kapısı açıldı tekrar ve defne göründü, tekerlekli sandalye de
ömer: koştu hemen, eğildi defneye doğru
iyi misin sevgilim iyimisin
defne: yorgun ama mutlu gülüşü ile cevap verdi
hiç bukadar iyi olmamıştım.
ömerinde yüzü güldü nihayet.
odaya gectiklerinde coktan türkan ve nerimanin isim savaşı başlamıştı.
defne yatağa uzandı, kızını kucaklayıp getirdi ömer, öpüp kokladılar birlikte
türkan: kızım cok şükür ikinizde iyisiniz, e artik su bebegin ismini açıklayın
neriman : evet açıklayın lütfen artık.
defne: o konuyu ömere bıraktım, inanin ben de bilmiyorum kararını.
ömer: pekala zamanı geldi demek
beşıge doğru ilerledi tekrar kucakladı kızını ve kulağına dogru fısıldadı "senin adın defne"
hoşgeldin hayatımıza prenses.
defneyle gözgöze geldiler
defne: o an bir kez daha emin oldu, ömer onun sonsuzluğunun başlangıcıydı,
bedenler bir arada olamasada, aşklar ölümsüz dü çünkü.