Kiralık Aşk - ~ ayna~ 14 . bölüm bütün gece ayrı odada yatan

Kiralık Aşk

~ ayna~


14 . bölüm


bütün gece ayrı odada yatan ahmet'i düşünmekten uyuyamayan gülperi sabah erkenden kalktı onu bir an önce görmek için. .
kocasına çok güzel bir kahvaltı hazırlicakti. .
bir fırsatını bulup şu ayrı oda meselesini de konuşmak istiyordu..
nasıl yapacaktı bilmiyordu ama bir yolunu bulmaliyim diye aklından geçirdi. 
çok heyecanlıydi çünkü bu onların başbaşa ilk kahvaltısı olucakti. .
mutfaktaki seslere uyanan ahmet
yanına gelip. .
" himm çok güzel kokuyor.
gözleme mi yaptın bana .."
" evet sever misin ?"
dedi yeni gelin gibi cilveli cilveli. .
" bayılırım. ."
dedi ahmet onun yanına yaklaşarak. .
gülperi,hemen arkasında duran ahmet'in varlığından heyecanlaninca eli sicak tavanin kenarına değdi. .
" ay! ! yandım. ."
diyerek elini çekti. .
" çok mu yandı dur..  benim yüzümden oldu .. dikkatini dağıttim..gel suya tutalım. "
diyerek onun bileğinden tutup elini musluğun altına tuttu. .
ahmet'in şefkatle onunla ilgilenmesi gülperi'nin çok hoşuna gitmişti. .
onu izlerken gülperi elinin yandigini çoktan unutmuştu. .
" geçti mi ? biraz iyi geldi mi ?"
dedi ve eğilip onun elini öptü. .
gülperi'nin yüzü yanmaya başladı birden bu elindeki yanıktan daha yakıcı geldi ona.
elini çekmek istedi ama yapamadı sadece durup ahmet'in kömür karası gözlerinin içine baktı.
" yanıyor galiba .."
dedi ahmet gözlerini ayirmadan. .
" yanmiyor artık.. geçti"
" yok ben gözlemeyi diyorum. .
koku geliyor da. ."
dedi gülümseyerek. .
 gülperi ahmet'e takılı kalan gözlerini  zorla tavaya çevirince çıkan dumanlari farketti. .
panik içinde
" ay ay ! yaktim ..tüh ya ne beceriksizim"
dedi ocağı kapatirken. 
" bişey olmaz üzülme. . burdakiler yeter bize. ." 
 onun telaşlı hali hoşuna gitmişti. .
" gitti güzelim gözleme"
dedi dudagini sarkitarak. .
" önemli olan sensin gözleme değil. .canın acıyor mu hala. ."
dedi ahmet onun çenesinden tutarak. .
gülperi'nin, heyecandan kalbi duracakti sanki. .
ahmet'le hiç bu kadar yakınlasmamisti. .korktu bir an ahmet'in kendini öpmesinden
" oturalim mi artık soğumadan yiyelim. ."
diye tabağı alıp sofraya götürdü. .

karı koca sohbet edip kahvaltı ettiler. .
gülperi, ahmet'in yanında hiç olmadığı kadar mutlu ve huzurlu hissediyordu kendini..
hep ahmet anlatıyordu..
çocukluk anılarını,ilk gençlik yıllarını,mesleğin de başına gelen komik olayları. .
her zaman anlatacak bir hikayesi vardı. .
hiç sıkılmiyordu o konuşurken. .
gülperi, onu dinlemeyi çok seviyordu kendi de bir şeyler anlatmak istiyordu ama korkuyordu. .
hem ne anlatıcakti ki !
yusuf'u mu ?
yusuf'u elinden alan ayperi'yi mi? 
keşke ahmet'le başka türlü tanışsaydim diye içinden geçirdi. 
o, bunları düşünürken ahmet onun aklından geçenleri okumuş gibi
" ne zaman bana anlatıcaksin ?"
 " neyi? "
dedi anlamamis gibi yaparak. .
" neden tanımadığın biriyle evinden çok uzaklara kaçtığını? 
ne geldi başına?  seni  böyle önemli bir karar almaya iten şey ne? çok merak ediyorum"
dedi en yumuşak ses tonuyla. .
gülperi, onunla göz göze gelmemek için önüne baktı gözleri bulutlanmisti
" üzgünüm anlatamam ."
dedi önündeki kahvaltı tabağına bakarak. .
ahmet, onun geçmişini anlatmayisina saygı duruyordu. 
sonuçta ona ait olan geçmişini paylaşmak zorunda değildi. 
ama yine de bu durum ahmet'i çok üzüyordu. 
gülperi'nin geçmişini bilmediği sürece geçmişle ilgili sorununu çözemedigi sürece birlikte bir gelecekleri de olmayacaktı. 
ahmet, bunun farkindaydi ama gülperi'yi de incitmek istemiyordu. 
" eline sağlık.."
dedi ve sofradan kalkıp yatak odasına gitti. .
gülperi, onu üzdügünün farkindaydi..
aslında  o  konuşmak, içinde kalanları anlatıp rahatlamak istiyordu ama ahmet'in ona olan sevgisinin azalmasindan korkuyordu. .
ahmet, sofradan kalkınca onun da morali bozuldu iştahı kaçtı. 
halbuki gün ne güzel başlamıştı. 
keyfi kaçmış halde sofrayi toplamaya başladı. .
masadakileri mutfağa götürürken ahmet'in dışarı çıkmak üzere giyindigini görünce telaslandi. .
" nereye gidiyorsun? "
dedi kısık bir sesle. .
" şey. . bir arkadaş ameliyat olmuş hastanede yatıyormus. . onu ziyarete gitmem gerekiyor. ."
dedi her zaman onun gözlerinin içine bakan ahmet bu sefer yere bakarak. .
" bu saatte mi? "
dedi inanamadıgini belli ederek. .
" hastane , belli saatlerde ziyaretçi kabul ediyor. saatini kaçırırsam içeri almazlar. ."
diye tane tane açıkladı ama yine gülperi'nin yüzüne bakmadan ..
sonra kapıya doğru yürüdü hızlıca
ona, yeni bir soru sorma fırsatı vermek istemiyor gibi. .
" geç kalma olur mu?  ben yalnız kalamam. "
dedi ama ahmet onu duymamisti. .
kapanan kapının arkasından baktı. 
" darıldı galiba. . sen de anlat kurtul gülperi ya.. gelince anlatsam mı acaba ?"
diye kendi kendine söylendi. .
sonra masayı toplamaya devam etti. .
 bulasklari yikadi. .
etrafı topladi. . toz aldı. .çiçekleri suladi. .
sonra saate baktı ahmet gideli iki saat olmuştu ..
ahmet'in okuması için ona verdiği
kitabı okumaya çalıştı ama aklı ahmet'te olduğu için hiç bir şey anlamadi okuduklarindan. .
sonra tekrar saate baktı. 
saat bir olmuştu ama ahmet dönmemisti.
kitaba bakmaktan gözleri yorulmustu.
kolunu başının altına koyup gözlerini kapattı. .


kucağındaki kitabın yere düşmesiyle uyandı. .
ne zaman uyumuştu ne kadar uyumuştu bilmiyordu. .
gözü saate takıldı üç olmuştu. .
"ahmet !"
diye seslendi. .ses yoktu. .
ayağa kalkınca başı döndü sendeledi. .
mutfağa baktı. .
" ahmet! .."
odalara baktı. .
sonra yatak odasının kapısını tiklatip seslendi. .
" ahmet, içerde misin? "
ama ses veren olmadı. .
yavaşça kapıyı açıp içeri baktı.
odada kimse yoktu. 
usulca içeri girdi yatağın üstüne oturdu. .
o an kendini o kadar yalnız ve çaresiz hissetti ki. .
şu an yanında bir nefes olmasına 
o kadar ihtiyacı vardı ki !
ayperi'ye bile raziydi. .
oturduğu yerde etrafa bakınirken yatağın ayak ucundaki aynalı konsola gözü takıldı. .
sonra yine o iki küçük kızın sesi geldi kulağına. .
" gülperi ayna oyunu oynayalım mı? hadi lütfen lütfen. ."
" tamam ama bi kere. sonra yaticaz"
"tamam tamam. . önce sen .."
" ayna ayna söyle bana .. bu dünyadaki en güzel kız kim ?"
diye sordu küçük kız karşında oturan ikizine bakarak. 
" tabi ki sensin gülperi. ."
" şimdi sıra sende. ."
" ayna ayna söyle bana. . bu dünyadaki en güzel kız kim?"
" tabi ki sensin ayperi. .
dedi küçük kız ve ikisi birden gülmeye başladı..
dünyanın en mutlu iki insanı gibi..
sanki hep böyle kalacaklar gibi. .
gülperi, aynadaki iki kızın hayaline bakarken ağladığının farkında bile değildi. .. .
bütün bu olanların sorumlusu bir zamanlar oyunlar oynadığı,canından çok sevdiği, canınin parçası kardeşi miydi gerçekten ?
yalnızlık duygusu yerini öfkeye bıraktı birden. .
ayağa kalkıp  konsolun çekmecelerini açmaya başladı.  aradığı şeyi ikinci çekmecede buldu. .
eline alıp masanın üzerine bıraktı. .
yazmasıni çıkardı. .
örüklerini açtı. .
omzundan aşağı su gibi dökülen saçlarına baktı önce sonra bir eliyle bir tutam kavradi diğer eliyle de makası tuttu ve yıllardır hiç kesmedigi saçlarını kesmeye başladı. .
hınçla kesiyordu. .
nefretle. .
sanki saçlarını kestikçe gözünün önündeki küçük kızlar yavaş yavaş kayboluyordu. .
kahkahalari çok uzaktan geliyordu artık.
saçlarını kestikce karşısındaki ayperi'nin ikizi gülperi başka birine dönüşüyordu. .
bütün saçlarını kesince ancak tuttuğu nefesini bırakabildi sanki. .
ayaklarının dibindeki saçların içine yığıldi ve ağlamaya başladı. .
önce sessiz sessiz sonra haykirarak. .

ahmet,  eve gelince kapıyı anahtarla açmak yerine zile bastı..
elindeki bir demet pembe gülü arkasına saklayarak.
bekledi ama kapı açılmadı. .
sonra bir daha çaldı ama yine açan olmadı. .
" gülperi. " dedi endiseyle. .
sonra cebindeki anahtarla kapıyı açıp içeri girdi aceleyle. .
" gülperi! "
diye seslendi yine ses gelmeyince..
hızla mutfağa odalara baktı .
sonra yatak odasına gitti ve kapıda dondu kaldı..
elindeki gül demeti yere düştü. .
gülperi, her tarafa dağılmış saçların içinde elinde makas oturmus boşluğa bakıyordu.
onu,  korkutmamak için yavaşça yaklaştı yanına. .
" gülperi. . iyi misin? ". diye fisildar gibi konuştu. .
gülperi,  o kadar çok dalmıştı ki onu duymuyordu sanki. .
" gülperi bana bak !".
dedi onu omzundan sarsarak. .
gülperi,  dönüp ona baktı yabancı gözlerle..  ahmet'i daha önce tanımıyor gibi..
korkup geri çekildi..
" korkma. .sakin ol. .ben ahmet. ."
dedi sanki yeni tanışıyor gibi. .
" ahmet !. geldin mi? .."
dedi gözlerinden yaşlar akarken. .
" ben çok korktum. .seni çok bekledim. .beni bırakıp gittin sandım. ."
dedi kocasına sımsıkı sarılarak. .
" geldim canım korkma. "
dedi ahmet akmaya çalışan gözyaşlarını tutarak. .
" gitme bir daha lütfen. . yalnız bırakma beni. ."
ve hiçkırarak ağlamaya başladı. .
ahmet, onu bütün sevgiyle
sarıp sarmalamak istedi o an. .
  yüzünü avuclarinin arasına alıp. .
" özür dilerim. . bir daha yalnız bırakmicam seni söz veriyorum. .ağlama lütfen. ."
dedi  kendine daha fazla engel olamadı ve dudaklarından öptü. .
sonra geri çekildi yaptığından utanmis gibi..
gülperi, ağlamaktan şişmiş gözlerle ona baktı bir süre. .
" özür dilerim.. ben seni öyle. ."
cümlesini bitirmrsine izin vermeden bu sefer gülperi  onu öpmeye başladı. .
uzun süredir bu anın hayaliyle yaşayan ahmet, aynı tutkuyla  karşılık verdi onu kucağına alırken..

gülperi, artık korkmuyorum ve yeni
bir hayata adım atmaya hazırdı. .


devam edicek. ..