Kiralık Aşk - ~ ayna~ 10. bölüm sabah ezanlari semayi

Kiralık Aşk

~ ayna~


10. bölüm


sabah ezanlari semayi çınlatırken
avlu kapısından çıktı gülperi ağlayarak. .
gökyüzünün, gece karanlığı ile gündüz aydınlığı arasında kararsız olduğu saatlerde. .
onun, gittiğini gören ayperi tahta merdivenin basamağına oturup gözyaşı döktü giden ikizinin arkasından. .
ama "gitme" diyemedi ayperi. .
gülperi'de kalamazdi zaten. 
bu gidiş ikisinin de mutluluğu için gerekiyordu. .
yine en büyük fedakarlığı gülperi yapmıştı her zamanki gibi. .
doğduklari günden beri hiç ayrılmayan iki kardeş 
koptular tamamen birbirlerinden..
kasabanın sokakları  bu saatlerde tenha olurdu. 
namaza giden birkaç yaşlı dışında kimse yoktu  dışarda. .
koşarak geçti ıssız sokaklardan etrafına bakmadan.
etrafına bakmasa sanki kimse görmicek gibi hissediyordu. .
hızla geçti kasaba meydanından..
en çok korktuğu yerdi burasi. .
burayı geçince biraz daha rahatladı. .
artık koşmuyordu nefes alış verişleri düzene girmesi için..
 hızlı adımlarla yürümeye devam etti. 
az kalmışti zaten ..
birkaç  dakika sonra mezarlık göründü. .
biraz daha gidince arabayi ve yanında bekleyen ahmet'i gördü. 
ahmet bir saatine bakıyor bir kafasını kaldırıp sağa sola bakıyordu.
gelen giden var mı diye. .
gülperi, yavaş yavaş yürüyerek arkasından ona yaklaştı ve. .
" geç mi kaldım ?."
 dedi mahçup bir çocuk edasıyla. .
ahmet dönüp ona baktı. .
daha önce gördüğünden farklı görünüyordu gülperi.
her zamanki gibi şalvari çiçekli yazması yoktu üstünde. .
uçuk pembe bir döpiyes başında ipek bir eşarp vardı. .
cevher ağa, kızları ilçeye giderken giysin diye aldığı özel kıyafetlerdi bunlar. 
ahmet nerdeyse ;
" çok güzel olmuşsun.." 
dicek oldu ama onu utandirmamak için vazgeçti. .
" yanına hiç bişi almamissin. ."
dedi elinde hiç bavul olmadığını farkedince. .
" böyle olmasi daha iyi. ."
dedi evini ailesini hatırlatan eşyalarını geride bırakarak. .
" iyi madem  gidelim o zaman. ."
dedi arabanın kapısını açarken. .
gülperi arabaya binmeden önce arkasına dönüp baktı. .
ahmet onun yaşadığı yere son bir kez bakıp "elveda" dediğini düşündü ama 
aslında gülperi babasını bekliyordu
bir umut babası onun evden kaçtığını farkedip onun arkasına düşer onu durdurur diye bekliyordu. .
şimdi babası gelse ;
" gitme gülperi. .bırakma babanı. ."
dese gülperi  babasının kollarına
koşardi hiç düşünmeden. .
ama kimse yoktu arkasında. .
babası da gelmedi. .
 gelmezdi de zaten biliyordu. .
bunları düşünerek bindi arabaya gülperi hiç istemese de. .
çünkü bunu yapmak zorundaydi. kalamazdi artık burda ..
burda kalırsa içindeki yangın hiç sönmicek .. daha da büyüyüp önüne çıkan herseyi yakacakti. .
hiç birşey olmamış gibi onlarla aynı sofraya oturamazdi. 
acı tatlı günlerinde kardeşine sarilamazdi artık eski günlerdeki gibi. .
 birgün babası neden gittiğini 
öğrenicekti yada hiçbir zaman öğrenemicek ona hep kızacak içten içe..
zaman ne gösterir bilmezdi. .
bildiği tek şey artık yeni bir hayata başlıyordu. .

evet yatağın üzerine bıraktığı kağıdın üstünde de böyle yazıyordu. .
" yeni bir hayat kurmaya gidiyorum. .
affet beni baba. ."
babası, sabah olup gülperi'nin kaçtığını duyduğunda da düşmedi arkasına. .
düşse bulurdu onları otobüse binmeden ama yapmadi. .
" gülperi yok artık benim için. .
ne ölüsü ölüme ne dirisi dirime. ."
diye kestirip attı çok sevdiği biricik kızını. .
onu doğurmak uğruna karısının canını verdiği gözünden sakındıgı gülperi'yi silip attı hayatından cevher ağa. .
böyle olacağını çok iyi biliyordu gülperi
geçenlerde komşunun kızı zehra'nin evden kaçtığını duyunca. 
" ben babasının yerinde olsam silerim o kızı. . bi daha da yüzüne bakmam. . insan babasını nasıl çiğneyip geçer. ."
demişti ..çok iyi hatırlıyordu
bunları düşündü arabanın arka koltuğunda oturmus son bir kez doğduğu topraklara bakarken.
gün doğumunu izledi son bir kez doğduğu topraklarda .
babası, öyle demişti bir gün askerlik anılarından bahsederken .
" dünyanın neresine gidersen git
güneş bile bir başka doğar insanın memleketinde. " 
yıllarca ailesinden ve toprağından uzakta hep bunu hissetti güneşin doğuşunu izlerken. .

başını arabanın camina dayadi ve çocukluğunun geçtiği topraklar yanından akıp giderken gözlerini kapattı. .
bir saat sonra birinin omzuna dokunmasiyla derin uykusundan sıçrayak uyandı. .
" korkma benim. ."
dedi ahmet sıcacık gülümsemesiyle. .
" geldik hadi kalk .."
gülperi etrafına bakınca ilçeye geldiklerini gördü. .
hala tanıdık bir yerde olmak onu biraz olsun rahatlatmisti. .
uyku sersemi arabadan inerken başı döner gibi olunca ahmet onu belinden tuttu .
gülperi, bir anligina onunla göz göze geldi..
ahmet'in,kömür karası gözlerine baktı. .yüzünün kızardıgını hissedip hemen toparlandı. .
" tamam yok bişi.. biraz başım döndü. ."
dedi utanarak. .
" normal..sabah sende eminim bişi yemedin
ondan. ."dedi o da heyecanlanmisti..
" tabi insan evden kaçarken kahvaltı yapmaz. ."
dedi gülperi haline gülse mi ağlasa mı bilemedi birden. .
" arkadaşımla vedalaşim sonra şurda bi yerde bir şeyler yeriz. ."
dedi ve arkadaşının yanına gitti. .
gülperi, bi kenarda durup onun arkadaşıyla vedalaşmasini izledi. .
" ne kadar sıcak ve sevecen bir insan. ."
diye aklından geçirdi. .
öğretmen arkadaşı gittikten sonra ahmet yanına geldi. .
"önce biletlerimizi alalım otobüsün saatini öğrenelim sonra birseyler yeriz. ."
dedi küçük bir çocuğa açıklama yapar gibi. . 
gülperi gülümsedi ona. .
" gülünce çok daha güzel oluyorsun. .
biliyor musun ?"
dedi ahmet onun ela gözlerinin içine bakarak. 
gülperi gülmeyi kesip önüne baktı. 
biletlerini alıp otobüs duraklarin karşısındaki çorbaciya gidip birer çorba içip sohbet ettiler. .
daha doğrusu ahmet konuştu gülperi dinledi .
aklı babasında olduğu için onun anlattıklarının yarısını anlamadı. .
onun ailesi ile birlikte bursa'da yaşadığı
babasınin emekli bir bankacı annesinin ev hanımı olduğu..
kız kardeşini bundan on sene önce kaybettikleri.. gülperi'nin aklında kalanlar oldu. .
" senin de bir kız kardeşin varmış. . ikizin galiba. "
dedi onu daha yakından tanımak ister gibi. .
" sen nerden biliyorsun benim ikizim olduğunu ?"
dedi şaşırmış gibi bakarak. .
" şey öğrencilerime sordum. ."
yüzü kızarmışti. .
" eminim ondan ayrılmak zor olmuştur senin için. ."
gülperi hüzünlü gözlerle ona baktı..
ahmet, onun acısına dokunduğunu 
anlayıp pişman oldu söylediğine. .
" daha çok var mı otobüsün kalkmasina ?"
dedi gülperi konuyu degistirmek için. .
ahmet, saatine bakıp. .
" oo vakit nasıl geçmiş. . onbeş dakika sonra kalkacak. ."
onbeş dakika sonra hersey bitmiş olucakti. .
onbeş dakika sonra tüm geçmişini kaybedecekti. .
otobüslere baktı .. kasabanın arabasi henüz gelmemişti. 
gelse eve mi döneceksin gülperi ?
hangi eve ?
baban seni artık eve alır mı sanıyorsun ? diye kendi kendine tartıştı kafasının içinde
" noldu ? iyi misin? "
dedi ahmet onun dalgin dalgin etrafına baktığını görünce. 
" yok bişi..ben bi lavaboya gidip gelebilir miyim ? elimi yüzümü yikasam iyi olucak. ."
" tabi tabi. . sen git ben seni burda beklerim. . "
gülperi, tanıdık biriyle karşılaşmamak için yere bakarak hızlı adımlarla tuvalete gitti. .
eşarbini çıkarıp boynuna astı. .
çeşmeyi açıp elini yüzünü yikadi. .
soğuk su iyi gelmişti. .
 aynaya baktı yüzünden sular damlarken. .
sonra kulağına tanidik bir ses çalındı..
" gülperi. ."
" efendim kardeşim ?. ."
" ben büyüyünce hiç evlenmicem. "
" neden ayperi ?."
" evlenirsem bu evden gitmek zorunda kalırım.."
" ee..ne var ki bunda ?"
"ama ben senden ayrılmak istemiyorum. ."
dedi küçük kız yüzünü asarak..
"  üzülme. . bir gün birbirimizden ayrı kalırsak aynaya bak ayperi..ben hep karşında olucam. ."
dedi kardeşini teselli etmek için 
" seni çok seviyorum gülperi. ."
" ben de seni ayperi. .
diyerek sarıldı iki küçük kız birbirine..

gülperi, o anı hatırlayınca gözyaşlari yüzünden akan sulara karışıp yanaklarından akti. .
gülperi, kardeşinden kaçmisti ama unuttuğu birsey vardı. .
ne kadar uzağa giderse gitsin; 
ne zaman aynaya baksa kardeşi ve ihaneti karşısında duracakti. .


devam edicek. .