Kiralık Aşk - günaydınlar hepimizin endişe ile beklediği güzel

Kiralık Aşk

günaydınlar

hepimizin endişe ile beklediği güzel haberimiz gelmiş.öncelikle herkese geçmiş olsun. şimdi önümüzde aslında büyük bir sınav var.sınavımız büyük bir arzu ile beklentimiz olan devam kararını koruyup kollamak olacaktır. önümüze gelen ilk zor soruda dağilmadan dağıtanları toplayarak yolumuza aynı sevgi ve saygı çerçevesinde devam etmemizi diliyorum.
haftasonu yoğun program nedeniyle aranızda olamadım.
yazıları tam okuyamamış olsamda hepinize teşekkür ederim. ellerinize yüreklerinize sağlık.
şebnem canım doğum günün kutlu olsun (gecikme için özür dilerim.)
hastalarımıza acil şifalar dilerim.
kanada'dan sevgilerimle "aşure" hikayen harikaydı. yüreğine sağlık

güzel musmutlu bir hafta dilerim.

sevgiler saygılar
kendine dışardan bakabilmek
insan olmak aslında karikatüre ince mizah anlayışıyla yaklaşmak demek..
kendine dışardan bakmak derken, zayıflıklarımızla, hatalarımızla, iyi yanlarımızla bütünleşmek korktuğumuz kendimizle yani.. ne büyük bir yadsımadır insan olmak dimi?
oysa insan hata yapar, kusurlu olabilir, eksk yanları kesinlikle normaldir ve en önemlisi ölümlüdür.
bizler insan olduğumuzu karşımızdakilerinde insan olduğunu bazen unutup yadsımalar yapıyoruz. aslında böyle davranarak kendimizi hapsediyoruz neye hapsediyoruz? mükemmelliğe hapsediyoruz..
peki, gerçekte mükemmel diye bir şey var mı?
mükemmel diye bir şey yok arkadaşlar. enteresan olan şu ki herkes başarılı, herkes düzenli, herkes disiplinli, vs. böyle yapınca arkadaşlar neyi baskı altına alıyoruz ya da inkâr ediyoruz, yok sayıyoruz biliyor musunuz? insan olmak!!
insan olmanın doğasını yok sayarak ya da inkâr ederek var olmaya çalışmak deniyor buna… günümüzde selfie çekip yüzleşmekten kaçtığımız kendimizle boğuşuyoruz.
işin enteresan tarafı bütün bunları kendimizi biraz daha iyi hissetmek adına yapıyoruz. hem kaçıyor, hem boğuşuyoruz. ama bütün bunları mükemmeliyetçilik kıyılarında yapıyoruz. aslında kendimizi öldürüyoruz.
toplumsal olarak kimliğimiz, hayranlık ve popülerite…
bireysel kimliğimiz toplumla iç içe geçmiş durumda zaten ama çatışmalı olarak..
yaşadığımız hayatın çelişkileri nereden geliyor peki?? çocukluk, ergenlik ve ilk yetişkinlik dönemleri içinde bulunduğumuz dönemde malum… artık ne yazık ki ne geldiğimiz döneme ne de içinde yaşadığımız döneme ait değiliz. karma karışık bir durum yani.
sonuç; ötekiler ve ben ayrışacağız. başka biri bizi eleştirdiğinde nasıl hemen bir savunmaya geçiyoruz. beynimizdeki biz aslında göründüğü gibi asla değil. çünkü beynimize nasıl göründüğümüzü bizler tasavvur diyoruz. diğerleri ile bizim gördüklerimiz aslında aynı bir kere beyine tanım yapılmaya görsün..
ben kimim?
insanın kendinin yeterliliğini, ekskliğini, kusurlarını, ya da yeterli olduğumuz alanların farkında olma hali.. işte tam da burada iç görü kendine bakabilme durumu video, fotoğrafa bakar gibi..
iç görü, kusurlarımızla yüzleşmektir. inkâr etmek ya da kusursuzluk aramak değildir. insan olan hatalı olduğunu, ölümlü olduğunu diğer insanlardan bir farkımızın olmadığını kabul etmektir. diğer her hangi bir insanın yaşayabileceği olumsuzluğu bizlerinde yaşamamasında her hangi bir neden gerekçe yoktur. hepimiz özeliz başımıza hep iyi şeyler gelir. kötü şeyleri hep başkaları yapar, ya da yanlışları diyelim. biz her şeyin en iyisini bilir en iyisini düşünür ve uygularız. böyle bir düşünce arkadaşlar hastalıklı düşünce olarak literatür de yerini alır. ve tedavi gerektirir. unutmamız gereken bizde diğer insanlardan farklı değiliz hata yapabiliriz.. başkalarını eleştirdiğimiz her konuda bizimde buna benzer hatalarımızın olabildiğini hatırlamalı kendimize dışardan bakmayı başarmalıyız.
popülarite insanın değerini kesinlikle belirleyemez. eleştirilmek dikkate alınmak demektir. ancak eleştiri yaparken lütfen önce aynayı kullanalım. iç görü yoksunu bir toplum olmayalım.
ben kimim sorusu sorduğunuzda vereceğimiz cevap “insan” olmak kelimesinin ötesine asla geçmemeli.

sevgiler saygılar