Kiralık Aşk - kadersiz şehrin kuşaklar boyu köklü ailesine mensuptu

Kiralık Aşk

kadersiz

şehrin kuşaklar boyu köklü ailesine mensuptu bir arkadaş vasıtasıyla yolumuz kesişti beğenilerimiz ortaktı beraber sinema ya gider sahaflardan okunmuş kitap alırdık yakın zamanda sevdalandık benimki olmadı onunki olumlu ilerliyordu kız istemeye bir kaç gün kala beklenmeyen oldu kız babasını kaybetti anneyle kalakaldı bu durum acmazlarıda beraberinde getirdi ek olarak yanımda dillendirilmesede soy sop meseleside alttan sırıtmaya başladı kızın annemi bırakmam demesi üzerine köprüler atıldı
arkadaş yıkık dökük yanıma geldi bitti dedi bir evin bir oğluyum iç güveyi olmam tarzında keskin bir konuşma yaptı gitti üç günde enkaza dönmüş halde geldi ben senin gibi değilim gördün harabeyim dedi ben nasılım deyince iyi görünüyorsun atlattın dedi hiçte öyle değil aslında sevda acısı tarifsizdir boya posa bakmaz vurunca sillesini tadın tuzun yaşam isteğin yerle bir olur yediğin lokmalar ağzında büyür ağaç kabuğu gibi tatsızdır öğünler ne yana dönsen o vardır hayat flu görünür basit sorulara bile anlamsız bakarsın dehşetli öfke duyarsın olmamasında sorun ondadır kendini görmezsin sorunda pay sahibi olmazsın anlamazsın mutlak iyi sensin kendine kızarsın nerden gördüm neden sevdim diye aptalım dersin sevdanın emek demek olduğunu kavrayacak yaşın sevdanın çiçek kadar narin olduğunu bilecek birikimin yoktur o çiçek sulanmazsa kurur aynı için gibi senin az onun çok pay sahibi olmanız ne farkeder ki yerle bir olmadımı sevda altında kalmadınız mı ikinizinde ezilmedimi kalbiniz sevda yürür gider yoluna ikiniz kalırsınız insan kılığında hayaletten farksız esmer günler gelir yaşarsın buna yaşam denirse
benim kendime hayrım yok birde enkaz haline gelen arkadaş var bir kaç gün sonra sevdası çıktı yoluma aslında birbirimizi sevmiyoruz o uzak duruyor bende soğuk durmasına içerlemişim mesafeliyiz nasılsın dedi asıl sen nasılsın sorusuna cevap veremedi gözlerinden yaşlar dökülmeye başladı yanında kız arkadaşı var o mendil verdi bir yere oturalım dendi oturduk herkes bana cepheli biliyorum dedi aşkımız yüzünden senden bile uzak durdum deyince hayretle neden dedim senin cıvık kızlardan hoşlanmadığını söyledi
ben iki söyleyip bir gülen yapıdayım olumsuz düşünüp etkilersin diye korktum
ondan mesafeliyim mesele anlaşıldı yanlış anlatmış dedim kısaca olanı anlattım anlaştık nasıl olduğunu merak etmiş her hafta haber alırım senden dedi aynı yerde aynı zamanda anlaştık giderken diğeri duymadan yalnız gel dedim tam ayrılırken biliyormusun babam yaşasaydı hem sözlü olacaktım hem oda görecekti dedi ekledi kadersizim
bir gün sonra enkaz geldi dayım çağırıyor bozkır gelsin dedi dayı eşraftan nerelisin deyince genel bölgeyi söyledim o da artık öyle hitap ediyor gittim dert belli ne olacak bunun hali dayı sen marquezin kırmızı pazartesi romanını okudunmu diye sordum hayır dedi okumalısın orda olacakları bilipte sessizce bekliyenler anlatılıyor deyince kaşları çatıldı sert olmadı mı dedi oldu çünkü ben sert severim dedim ortam buz kılıçlar çekilmişti artık benim tarafım belli ben kadersizden yanayım iki gün sonra gene çağrı geldi gittim bu kez enkazın evindeyiz enkaz amcasında evde anne, baba , dayı ve ben yemek yendi anne soran gözlerle bakıyor konuş oğlum dedi başladım siz kızı istemiyorsunuz başka kızlar var istediğiniz ama oğlunuz harabe halde ve bu kızı seviyor çözüm bu kız olmadan olmaz dedim süngüleri düşmüştü nasıl peki iç güveyi olacak herkes ne der bize deyince teyzeyi bıraktım anne dedim
sen yardımseversin kollarının altına benide aldın kaç kez geldim oğlundan ayırmadın eşini kaybetmiş tek kızı kalmış birinide alamazmısın dedim ağlamaya başladı alırım beni biliyorsun dedi yalnız nasıl olur yolu nedir
kızı isteyin bir süre sonra yedi sülale oturuyorsunuz bu semtte uygun bir ev çocuklarıda arada bir yere yerleştirin kızın eli anasıda olsun dedim ayrılar bunlar deyince bana bırakın dedim kadersiz aynı saatte geldi buluşma yerine
güzel kız mahsun ve bitkindi kadersiz merhaba dedim acıyla gülümsedi
öyleyim artık dedi artık değilsin dedim anlattım boynu bükük bir çiçeğin suyla kavuşması gibi çanlandı ama tedirgin merak etme ve ağlama dedim sarıldı kadersiz uyarmama rağmen yine ağladı en son enkaza gittim o hemen düzeldi eve kızdı bıraz bana değil sana inandılar diye söz aldım eve sitem yok
evlendiler aynı dediğim gibi oldu konu unutuldu yıllar sonra bir gün onlarda otururken duyarsızlıkla ilgili haber seyrederken kadersiz seyredin bakalım sonunu bile bile dedi seyretmemek lazım oysa deyip bana döndü senin gibi
tamer