Kiralık Aşk - tamer, teşekkür ederim, o senin yüce gönüllüğün, ben

Kiralık Aşk

tamer,
teşekkür ederim, o senin yüce gönüllüğün, ben özel bir şey söylemedim/yapmadım.
yeri gelmemişken  söyleyeyim, seninle aramda tuhaf bir analoji kuruyorum. liseyi yatılı okudum ben. sınıftaki kız oranı %9’du. ekabirdi bizim sınıf, haytaydı, çoğu eylemde elebaşılık yapardım, küfürbazdım bir de! üniversite ve iş hayatım boyunca da hep erkek yoğun bir sektörde yer aldım. pek öyle yakın kız arkadaşım olmadı benim. burada yenileri yaşıyorum bir nevi. (liseden kalma çok yakın erkek arkadaşlarımla maalesef ex’im sayesinde mesafeler girdi arama.) sen de daha çok kadınların ağırlıkta olduğu ortamlarda bulunmuşsun ve onlarla güzel dostluklar kurmuşsun anladığım.
birçok insanın aksine ben kadın-erkek dostluklarının bazen hemcinslerle kurulan dostluklardan çok daha güçlü olduğuna inanırım. eşin ayrı sen ayrı güzel insanlarınız gözümde. ne güzel söylemiş “çok sevmişsem demek”, daha ötesi var mı? saygılar benden ikinize de…

derin su, ne güzel anlatmışsın…yine kıskandım!

sessiz takipçi, bir fikir attım ortaya doğru, ama gerçekleşmesi çok zor bir fikir. yine de açıklama ihtiyacı hissettim; olursa bence de buradaki yazıların derlenmesi şeklinde olmalı, değiştirilmesi/revize edilmesi şeklinde değil. sınıflandırılabilir, farklı bölümlere konulabilir, ilişkilendirilebilir ya da kaosun güzelliğinden yararlanılabilir ama orjinali muhafaza ederek. gönüllü değilim tamamen fikir jimnastiği yaparak konuşuyorum. birkaç editör arkadaşımız uğraşabilir bu konuda. kayıtlara erişim mümkün olsa, “ ben yer almak isterim” ön onayını verecek kişilerin paylaşımlarından oluşacak ama mutlaka son halinde gözden geçirilip rızaları alınacak bir çalışma olabilir. yapılabilse, ortaya çıksa ve maddi bir karşılığı olacak kadar tutulsa, geliri bir sosyal yardım kurumuna bağışlanabilir. ne bileyim… ben de fikir çok da enerji ve vakit yok

perihan, yaşayan mı ifadesini yaş olarak düşünmedim aslında “dolu dolu yaşayan” anlamında kullandım ama yaş olarak da düşünülebilir.

mehpus, ne güzel bir cevap vermişsin soruma, teşekkürler.

metamorfoz, ankara’dayım ben. bizim başkentin rehaveti bu konularda da kendini belli ediyor. bak hiç buralardan ses çıkıyor mu toplaşalım diye?

nurcan, çok sağol. bazen ezilmeme refleksi de ters tepebiliyor hayatta. eski eşim, sen ailende şiddet ve ezilen kadın figürü ile yetiştiğin için hep savunmadasın, hep “kendimi ezdirmem” modundasın, bu yüzden de hiç vermiyorsun derdi bana. haklılık payı vardır muhakkak.

suzal, olayların üzerinde fazla durmayı sevmem ben. şöyle olsaydı, böyle olsaydı, nerde yanlış yaptım… çok bana göre değil. çok sıkıldığımda zamana bırakırım. geçici bu da derim; 3 yıl, 3 ay, 3 hafta hatta 3 gün sonra mutlaka kapıda bekleyen başka dertler vardır zaten.