Kiralık Aşk - iyi akşamlar, öncelikle şunu belirteyim yazımın ka dizisi

Kiralık Aşk

---

KSK

iyi akşamlar, öncelikle şunu belirteyim yazımın ka dizisi ile ilgisi yok çocuklarımı yatırdım eşim toplantıda kahvem yanımda kitap keyfi yapıyordum ve bu yazıya denk geldim. içimden sadece sizinle paylaşmak geldi. bunu neden yazıyorum biraz uzun vakti kısıtlı kişileriz sadece diziden haber almak isteyebilir veya yorum okumak isteyebilirsiniz.

inançların ölümü!
ölüm,başımıza gelen en büyük felakettir.aslında biz öyle sanırız.oysa başımıza gelen şeylerin en ağırı, ilk anda üzerine iyi ya da kötü etiketi yapıştıramadıklarımızdır.birine aşık olmak iyidir.iyinin de ötesinde muhteşemdir.istediğin arabayı evi almak iyidir.diğer tarafta ise ölüm ayrılık bir dostu yitirmek kötüdür.
peki başa gelen olayın sonucunda kendini yitirmek nasıl bir durumdur?eski kendine,sendeki manası silinmiş eski bir sevgili gibi yabancılaşmak hangi başlığa aittir? iyiye mi kötüye mi?
hiçbir inşa uğurlandığı"eski"kendisinin arkadından kötü konuşmaz! kucağına aldığı bembeyaz yenisine umutla bakmaması gibi bir ihtimal de söz konusu değildir. acıyı körükleyen de işte bu ikilemdir.
başımıza gelen bazı hadiseler, bizde büyük izler bırakır. bunların üstesinden gelmenin tek yolu zamana sığınmaktır.
başımıza gelen bazı hadiselerde,bizdeki büyük izleri siler. o günlerde zaman artık senin iksirin değildir. zaman'ın tek yaptığı sana, gün geçtikçe o olayda silinmemin izler değil "sen" olduğunu anlatmaktır.
bu en zorudur. bu en ağırıdır.
inandıkların, hissettiklerin,düşündüklerim,hatırladıkların ve unuttukların... bunları silecek kudretteki yaşanmışlıklar, gerçekte seni silmişlerdir.
işte bu yüzden, ardından en çok ağlayacağımız ölüm, bizi biz yapan şeylerin ölümüdür.
yaşadığın bir olay, eski seni "sen" yapan şeyleri elinden aldıysa, o gün gerçekten ağır bir gündür. o gün sen ölümü yaşamışsınız. ama aynı zaman'da o gün senin doğum gününden.
çünkü, dünyaya yeniden gelmişsindir.
o gün avazın çıktığı kadar ağlamak istersin ama annenin veya babanın yanıbaşında seni pişpişlmek üzere hazır beklemediğinden adın gibi aminsindir.
ağlamak, dünyaya geldiğinde yaptığın ilk keşiftir.
hiç şaşmaz...
kimliğinden yeniden doğduğun anlarda, bir bebek kadar zayıfsındır ama ondan daha önemlisi yapayalnızsındır. o gün fikrine güvendiğin dostların da yanında yoktur. çünkü "eski seni "gömdüğün o gün sen, "eski sen e" ait her şeyi ve herkesi onunla birlikte görmüşsündür.
başımıza gelen olayların en ağırı, asla nerede, ne zaman, nasıl, yaşadığımızda ilgili değildir. o olay, kim olduğumuzu kökünden sarsmıştır. inandıklarımızın yanlış olduğunu ispat etmiştir bize.
"en ağır" sıfatını bu yüzden dibine kadar hak etmiştir...