Kiralık Aşk - tesadüf mü bizleri burada birleştiren demiştim? galiba son

Kiralık Aşk

tesadüf mü bizleri burada birleştiren demiştim? galiba son birkaç günde yaptığımız paylaşımlar tesadüf olmadığını kanıtı. nasıl bulduk bilmiyorum ama bulduk birbirimizi. yüreklerimiz tanıdı birbirini.

kırık hayatlar kulübü mü koysak adımızı? geçen hafta sayfadaki olumsuz havayı dağıtmak için hadi hepimiz kendi masalımızı /kendi hayalimizi paylaşalım demiştim. bu hafta aysun bir soru sordu, ben konuyu dağıttım, sonra her gelen cevap biraz dağladı, sonra da aysun altın vuruş yaptı masallardan yola çıktık hayatlarımızdan hüzünlü kesitlere geçtik biraz. ama yine toparlandık, gülmeye başladık çabucak.

işte bana göre bizleri önce kiralık aşk dizisinde, ama sonrasında asıl burada birleştiren bu hayat kesitleri. o kadar dolu/birikimli insanlar var ki burada her gün her yeni yorumu okuduğumda biraz daha hayrete düşüyorum. kendimi küçücük hissediyorum sizleri okudukça.

hiç görmesem/bilmesem/ okumasam/ tanımasam/ biri anlatsa …küçümserim hatta dalga geçerim, koskoca kadınlar, saçma sapan bir diziye bağımlı olmuşlar, yok defömdü, yok elbardı kafayı sıyırmışlar derim. memlekette mesele kalmadı da bunlarla mı uğraşıyorlarmış derim. derim de derim…

oysa mesele tam da bunlar değil mi? hepimiz kendi hüzünlerimizden veya neşelerimizden, bazen de kırık kanatlarımızdan, kırık kalplerimizden velhasıl kırık hayatlarımızdan parçalar görmüyor muyuz kiralık aşk masalında. hepimiz bir parça defne’yiz; hayaller kuran, kaybeden, yeniden deneyen, kırılan, mücadele eden, kendinden çok başkaları için ayakta kalmaya çalışan… hepimiz rüyalarımızın ömer’ini kovaladık /kovalıyoruz bir yandan. ülkemizde pek de görülmeyen /yetişmeyen, kelaynak kuşları gibi türünün son örneklerinden sayılan nadide ömer’i –adaleti ile meşhur ömer’i.

bu dizide mutlu son olursa, sihirli bir değnek bizim de hayatlarımıza değecek, o gemi bizim limanımıza da uğrayacak belki.

her neyse, bu platformda en büyük üzüntüm, yazılanların bir nevi uçup gitmesi. keşke bunlar derlenebilse, binlerce yılın imbiğinden süzülerek dağarcıklarımıza oradan klavyelerimize akan bilgiler bizimle birlikte kalıcı olabilse. ne bileyim bir kitap çıksa, daha çok insanla paylaşılsa. o kadar güzel şeyler var ki burada; anılar, fıkralar, şiirler, masallar, senaryolar, analizler, tahminler, hikayeler, romanlar, filmler…

çok okuyan mı bilir, çok gezen mi, çok yaşayan mı, çok çeken mi...?