Kiralık Aşk - yeniden hayırlı kandiller periler, fragman süper ama benim

Kiralık Aşk

---

FatmaCan

yeniden hayırlı kandiller periler,

fragman süper ama benim aklım sizlerin yazdıklarında kaldı. yazmaya başlayınca da arada yazanları okuyamadım. tekrarım olursa kusuruma bakmayın.

tamer kurucu perilere kırılıp da gitmek yok, şurada düzenli yazan tek bay kardeşimizsin. o kadar kolay değil bırakmak. yoksa bursaya gelip giderken bulur, zorla getiririm seni buraya. kankinin hemşehrisiyim ordan pay biç, eserse yaparım.

nigarım, seni okuyunca içim buruldu. ama tam tahmin ettiğim gibi oldukça güçlü birisin, seninle gurur duydum. çok da güzel açıklamışsın, mühendislik dâhimsin (ben de mühendisim ama ben don lastiğiyle anlatırdım mesela, sendeki ayrı yaratıcılık). mukavemet bir yere kadar, dayanması en zor olan da pskolojik şiddet. sonraki yazında da ece temelkuranın yazısından bahsetmişsin. bana erasmus’un deliliğe övgü kitabını hatırlattın. o da bilgi mutsuzluk getirir der. bildikçe daha çok istersin, daha da çoğunu elde etmek. elde edemeyince de mutsuz olursun. ne kadar doğru, kimse elindekinden memnun değil, mutlu değil. geldiğimiz durum budur. daha iyi araba, daha iyi telefon, daha iyi ev vs.vs. diye gidiyor işte. en’in de en’i var. sonu yok yani bu taleplerin ve galiba mutlu olmanın da yolu yok.

ayrıca yalnız değilsin. kendini yalnız tanımlayan o kadar insan varken nasıl yalnız olabilirsin ki?

hülyaksu, hacer.

hayat bize bazen aslında hiç istemediğimiz yollar çiziyor. etrafında gördüğün bir çok insan aslında mutsuz. bazen ben de bu hayat tiyatro sahnesi gibi diyorum. kimine başrol verilmiş. kimine yardımcı veya figüran rolleri. bazılarımıza da sahnedeki ağaç rolü. oyun devam ediyor ama sen orada kazık gibi çakılı, sadece seyrediyorsun. ama o ağaç olmasa sahnenin görselliği nasıl sağlanacak diye de düşünmeden edemiyorsun. tevekkül bu açıdan iyi. ama bu kendini kandırmak mı acaba? ne yaman çelişki bilemedim.

hacerim. “insan evladı” diye bir terim var. bunu ben daha sonraları duydum. her duyduğumda veya söylediğimde hala tüylerim diken diken olur. hayat maalesef herkese aynı adaletle davranmıyor, herkese aynı şansı ve imkanı tanımıyor. bu insan olmakta da aynı. keşke her okuyan insan evladı olabilseydi. imkanı elverdi, şansı vardı okudu da senin kadar insan evladı olabildi mi? esas soru orda. bu dünyadan ayrıldığında, arkanda hoş bir sada bırakabiliyorsan ne mutlu sana. gerisi hikaye.

hasretim, bugün okudum seni ama cevap yazamadım hemen. kalbinin güzelliği oradaki kırıkları da tamir etsin ve karşına gönlünü titreten ama iyi ve seni hakeden insanlar çıksın.

cevap yazmayı unuttuğum kalbi büyük güzel insanlar. affedin.

allah hepimizin dualarını kabul etsin. hepinizi ayrı ayrı allaha emanet ediyorum.