Kiralık Aşk - gunaydin, atilla ozdemiroglu'nun olum haberini gorunce

Kiralık Aşk

gunaydin,

atilla ozdemiroglu'nun olum haberini gorunce uzerime coreklenen tarifsiz
huzunle yillar oncesine gittim...o zamanlar ankara ataturk lisesinde ogrenciyim, yil sonu mezuniyet toreni icin sahnede prova yapiyoruz...
ben de keman caliyorum...salona okul muduruyle birlikte bir kac genc
adam gelip on koltuklara oturdular...bir taraftan onumdeki notalara bakarken
arada gozlerim bizi dinleyen genc adamlara kayiyordu, iclerinden bir tanesi
muzigin ritmiyle ayaklariyla, isaret parmagiyla ve kafasiyla tempo tutuyordu
parcamiz bittiginde tempo tutan genc adam alkislayarak kosar adamlarla
sahneye geldi, herbirimizi tek tek tebrik ederek sira bana geldi...elimden
kemanimi aldi ve akort etmeye basladi...kemanimi bana verirken
"al bakalim simdi cok daha iyi oldu" dedi...
o genc adam atilla ozdemiroglu'ydu mezun oldugu okulu ziyarete
gelmisti...hep birlikte sahnenin kenarina ayaklarimizi sarkitarak oturduk...
iste bu ozel siyah beyaz fotograf karesi o gun bugundur anilarimla birlikte
fotograf albumumde en guzel yerini aldi...
atilla ozdemiroglu ruhumuza dokunan sayisiz sarkilarla, film muzikleriyle,
tiyatro muzikleri ve muzikallerle bir omre sigdirilabilecekten cok daha
fazlasini yapti...kendi deyimiyle "12 omurluk" is yapti. bizlere muhtesem
hediyeler birakti...

arkadas (melike demirag) en sevdigim...

geride biraktigi sayisiz eserlerle kendini sanata adayanlarin gunesi
olsun...

kanada'dan sevgilerimle...