Kiralık Aşk - dünya denilen uçsuz bucaksız sahnede, hayatın biçtiği

Kiralık Aşk

dünya denilen uçsuz bucaksız sahnede, hayatın biçtiği rolleri oynayan, hayat oyunun oyuncusu insan… kimisi kadın, kimisi erkek; kimisi iyi, kimisi kötü; kimisi mutlu, kimisi mutsuz; kimisi başrol, kimisi figüran; kimisi işçi, kimisi patron… farkımız yok genel anlamda. rolümüzü fazla ciddiye alıyoruz bazılarımız sadece… yani bildik senaryonun dışına çıkmaya; sorgulamaya, gerçeği bulmaya, hissettiğimiz gibi yaşamaya kalkışıyoruz. doğaçlıyoruz hayatı bir nebze.defne mesela… terkedip giden anne ve babasına inat, aile olmayı ciddiye alıyor. “harika, kusursuz insanlar değiller” diyor, ama yinede çok seviyor. öylesine seviyor ki; abisinin canı tehlikede diye, taşıyamayacağı yüklerin altına girmekte tereddüt etmedi. çekip kaldırdı. karaya vurmaktan kurtardı da abisini; yabancısı olduğu oyunlara sürüklenmekten kurtaramadı kendini. yeni bir rol biçildi o’na. “artık sen, sen olmayacaksın. bir adamın kalbini çalıp, sonra da kaçacaksın” denildi. kirletilmeden büyümüş, muhafaza edilmiş masum ruhunu rengarenk kumaşlarla perdelemeye yeltendiler. ancak olmadı, gizleyemediler asil, benzersiz rengini. kendisi gibi olmama rolünü oynamadı defne. çırılçıplak gerçek oldu ömer’in karşısında. kalbini çalacağı adama kendi kalbini verdi hatta. elinden başka türlüsü de gelmedi..ömer keşfetti o bambaşkalığı. tutuldu büyüsüne, vuruldu, deli divane oldu hatta...şimdi defne, aklıyla kalbinin arafında. aklı ömer’den giderken, ruhu ömer’de kalıyor. kaybetmekten, bitmesinden deli gibi korkarken; kendi diliyle “bitirdim” diyor. kalp ile aklın, korku ile cesaretin, istemek ile vazgeçmenin acımasız savaşında arada kalan, canı yanan, can yakan defne. sığınacak ömer’e… en derine işleyen, ruhunda en çok yer tutan duygunun, aşk’ın merhametine… affetmek, sevmenin mahsulüdür. aşk sunacak o mucizevi mahsulü, inanıyorum...kırgın ümitlerimizi, taptaze ümitlere dönüştüren bir bölümdü. emeği geçen ve vakit ayırıp okuyanlara teşekkür...