Anne - anne olmak böyle bişeydi belki, çaresizlikler içinde çırpınırken

Anne

anne olmak böyle bişeydi belki, çaresizlikler içinde çırpınırken '' _merak etme sen,hepsini halledeceğim ben '' diyebilmekti akan gözyaşlarını evladından saklamaya çalışırken . gözyaşları yanağından yüreğine akarken gülümseyerek '' canıııımmm '' demesiydi belkide.
minik bir kızçocuğu, annesinin sevgilisi tarafından ruhsal ve fiziksel şiddete maruz kaldığından beri, her gördüğü erkeği potansiyel şiddet uygulayıcısı olarak algılar.ve bu durumdaki rahatsızlığını her gördüğü erkekte beden diliyle dışa vurur, her ne kadar bunun bilinçli olarak farkında olamasada. ( gazetecinin masada elini yakaladığı andaki ürkekliği, sakar teyze ile yapboz yaparken içeri komşu bakkalın girmesi anındaki bakışlarındaki o ürkeklik ve korku ...)
aklı çok geç te olsa başına gelmeye başlayan, sevgilisinin zulümlerini görmezden gelse de biyolojik anne olan kadın denilen varlık, yaratılışı icabı, yine de duygusallığını unuttuğu yerden çıkartmasını bilebiliyor onca yaptığı acımasızlıklarına rağmen.
'' küçücük bir çocuğun hayatını mahvedeceksiniz '' derken yürek sesi titreyen,gözlerinden akan o yaşların sıcaklığı cehennemden kaçmış olmalı , öylesine yakıcılarki...
3 bölümü kaç tekrar izledim bilemiyorum. her sahnesinde fasküllerce anlatılacak duygu yaşatan bu dizide, emeği geçen herkese saygılarımla ...,
oyunculuk adına konuşmanın hadsizlik olacağını bildiğim için , saygılarımı sunabiliyorum .