günaydın gönül dostları

hepsini aynı sanırdım ayların
ocağın içine minik bir serçe
soğuğun içine gözyaşı düşene kadar

her kış aynı değilmiş meğer
kar yağmadan da üşürmüş insan
iliklere kadar vurduğunda ayaz
ruhun tuvalinde
karışırmış siyah ve beyaz
gri bir fon içinde
siyah bir rüzgâr, titreyen bir serçe
resmetmek zor olurmuş acıyı
insanın yüreğine böylesine düşünce

kayıpsa acının kimliği
kimliksiz kalıyormuş çekenin nefesi
kara gözlerinde alevden gözyaşı
kirpiklerinde buz dağı
yüreğinde çaresizliğin ağı
rengini kaybettikçe sabır taşı
'baba neden, anne neden, neden ben
diye sorarmış çocuğun gözleri
saçına ağlar, 'suçum ne?' diye ağlar
içine ağlarmış sözleri
görsen bile
gözyaşı ne renktir
hangi renk bu acıya denktir
bilemez ve bazı gözyaşlarını silemezmişsin

güneşe düşünce siyah
oturup kalırmış zaman adlı seyyah
sorarmış çocuk neden bulanık
sorarmış çocuk neden koşamıyorum
sorarmış çocuk ellerim
sorarmış çocuk gözlerim
cevapsız kalır anlatamaz susarmışsın

"yelkovan" der "akrep" der
susar, sessizliğine kan kusarmışsın
kumdan olsa da saat
çeviremezmişsin tersine
çocuğu mutlu etmezmiş hiçbir vaat
ağlar saçına, ağlar içine
ağlar ayağına, eline, gözüne
çocuk ağlarmış kaybettiğine

göremezmişsin meğer
gözyaşı ne renktir
hangi renk bu acıya denktir
bilemezmişsin
silmek istesen de silemezmişsin
zorlanır, anlatamaz
susarmışsın
çaresizliğine kan kusarmışsın

ihsan turhan

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.