çan ..

yalnızlık ...

bilmezler yalnız yaşamayanlar,

nasıl korku verir sessizlik insana;

insan nasıl konuşur kendisiyle;

nasıl koşar aynalara,

bir cana hasret,

bilmezler.

orhan veli kanık


eskiden bahçeli evlerin bahçe kapısında çan olurdu kapı zili görevini görürdü .
çocukken zil yaygınlaşsada çan olan evler vardı.. yeniye alışamayan nesil eski alışkanlığı bırakamamıştı ,evler yıkılılana kadar çanlar görevini sürdürdü .
çift kanatlı bahçe kapısından girince çan tıngırdayınca hanım nine bahçenin kapıyı görmeyen kısmında bile olsa geleni çan sesinden bilirdi ..
çocukken buna anlam veremesemde büyüyünce çanın kapıya değme şiddetine göre çıkan ses farklılığından seçtiğini anladım ...
benzer bahçeli bir evde tam karşımızdaydı onlarda çan yoktu ,şehre yakın köyden bir aileydiler geniş bir aile desem daha doğru olur ,en büyükleri nineydi bir oğlu iki torunu vardı torunlar yeni evliydi..
gelinlerde aynı köylüydü ve kardeştiler biri biraz zayıftı daha toplu olan güler yüzlü sayılırdı ve daha merhametli ...
nine sert yapılıydı evin hakimiyeti elinde sözü dinlenirdi ..nedense mesafeliydik birbirimize anneme yakınmış bu konuda küçük sokulgan değil diye ..ama kader uzağı yakın yapar ...bunu ikimizde anladığımızda ninenin durumu artık eskisi gibi değildi ..
aniden felç geçirdi nine ve yatağa mahkum oldu ..artık pazarcılık yapan ailede ürünlerin hazırlanma işinde kumanda büyük gelindeydi torunların eşleri küçük gelinlerde ona bakıyorlardı ..
bahçenin sokakla sınır olan kısmında bir odaları vardı burda yer içer sonra daha gerideki iki katlı eve yatmaya geçerlerdi ...
bu oda nineye tahsis edildi ,aslında bir kenara bir yatak kondu nine burda yatalak olarak kalmaya başladı ...
insan eti ağır der eskiler bunun ne anlama geldiğini ninede gördüm ve çok küçükken öğrendim ..
önceleri sorun yoktu sesleniyordu gelip ilgileniyorlardı ama yapılacak iş çok ilgilenilecek can sıkılmaya başlayınca işler zorlaştı ...
gelinler sesini artık duymuyorlardı ,yada duydukları halde umursamıyorlardı ..
devreye oğlu girdi ve eve eski dost çan geldi bir iple bahçeye bağlandı ip ninede çan çalmaya başladı ..kapıda olanlar geldim anlamında çalarken ninenin çektiği ipte olan gel anlamında çalıyordu ...
bir gün annem bir tabak gönderdi camdan vereip dönecektim nine beni görünce gel içeri dedi gelinlerden toplu olanı azıcık dur yanında deyince gittim yanına can sıkıntısından anlattı bir şeyler dinledim sonra ayrıldım ...
artık her gördüğünde yalvarır gibi bakıyordu yanında durayım diye.. gün görmüş biriydi nine, yaşadıkları ilgi çekiciydi .
artık dosttuk çağırmasına gerek yoktu ben gidiyordum yanına ,gözleri gülerdi gördüğünde bir kaç gün görmesem gelin gelir seni istiyor derdi ...
kalabalık bir ailede kimsesizdi nine yalnızlığını bir çocuk gördüğü için seviyordu beni ...
çocuktur diye dede korkut masalları gibi masal anlattığıda olurdu ...
komik bir anısını sevmiştim bir gün hangi masalı sevdin diye sorunca onu söyledim , o masal değilki benim yaşadığım köyde gecen olay dedi ..
bir daha masal anlatmadı hep yaşadıklarını anlattı biraz komedi katarak ...
merhametli gelin, benim ninenin haline üzüldüğümü anlamış olmalı bir gün bahçede nine duymadan hem iş, hem aş, üstüne ilgilenme yetemiyorum sen arada geliyorsun sağol dedi ..
nine yatağa mahkum iki yıl yattı ..bakanlar acı zulüm bakar oldular.. zaten son zamanlarda oda dünyadan ümidini keser olmuştu ...
veda eder gibi konuştuktan kısa süre sonra veda etti fani dünyaya ...
yokluğuna çok üzülen olmadı kurtuldu dendi ...
çan bir müddet yerinde asılı durdu sonra oda yerinden alındı görevi bitmişti ...
yaşlı dostumun yokluğu bir süre beni üzsede bende her çocuk gibi anılarıma sakladım onu ...
geçenlerde bir eski antika esya satan dükkanın önünden geçerken gördüğüm çanda saklı anım çıktı karşıma ...elime aldım ve salladım ,
tıngırdayan sesi kalabalık içinde sessizliğe karşı bir çığlık gibi geldi ...


sessiz çığlıklara ...


tamer

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.