tamer abi, merhaba. sen, kendine gibi düşünenleri benimsemek konusunda epey ustasın. benim sayın senariste olan sevgimi gelince, tüm aksaklıklarına rağmen seviyorum. vardır elbette onun da defoları. senin bakış açınla benim bakış açım o kadar birbirine zıt ki, o kadar olur. evet. benim her şeyi toz pembe gösteren gözlüklerim var. yeterince gri olan dünyaya pembe bakmamı sağlayabilecek kadar güzel olan gözlüklerim... meriç acemi de bu gözlüklere yansıyan güzel bir renk oldu işte. mantık aramayınca geriye bir tek sevgi kalıyor. senin saydığın gerekçeleri saymayacağım. tek bir neden yok zira. aşk, ahenk, ruh birliği... ka işte. ka'ya kelimeleriyle ruh üfleyen de sayın meriç acemi... iyisiyle kötüsüyle, eksiğiyle fazlasıyla, günahıyla sevabıyla... ben yay kadınıyım, rumuzumdan da anlaşılacağı üzere. öyle bir yere, bir şeye, birine bağlanıp kalmak benim için epeyce zordur. eğer beni bağlayabildiyse ve bana çok şeyler katabildiyse, benim için değerlidir o şey. ne demiş cemal süreya: dokunulmasa da, görülmese de, kalpte yer verilir bazısına, nedensiz... oldukça da kötü bir dizi izleyicisi olarak bunları bir dizi senaristi için yazıyor olmam bile yeterli. hatasız kul olmaz. onca hengame ve belirsizliğin içinde yine de iyi yazdı kadın. bize gül bahçesi vaat etmedi ki hiçbir zaman. birinci bölümde başlarken defne'ye en başında söylettiği o sözleri yaşadık.

yay kadını

Oy Ver

reklam ver • iletişim • © 2024 YazarOkur Dizi.